Ζωή εκτός τόπου

34 / ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΣΑΪΝΤ ρουν τη δουλειά, καθάρισαν τα πάντα εκτός από τα φινιστρί- νια Ο επόπτης τους «νευρίασε» (λέξη που ο πατέρας μου χρη- σιμοποιούσε τακτικά για να δηλώσει τον θυμό και την περιρρέου­ σα ενόχληση) μαζί τους, αναποδογύρισε έναν κουβά νερό και τους έβαλε να σφουγγαρίσουν το πάτωμα Εν συνεχεία, ανέθε- σαν στον Γουαντία να σερβίρει σε τραπέζια, θέση με μοναδικό αξιομνημόνευτο στιγμιότυπο το πώς σέρβιρε ένα πιάτο, κατό- πιν έβγαινε εσπευσμένα για εμετό εν μέσω ισχυρών κλυδωνι- σμών και επέστρεφε τρεκλίζοντας για το σερβίρισμα του επό- μενου Φτάνοντας στη Νέα Υόρκη χωρίς έγκυρα χαρτιά, ο Γουαντία και ο μυστηριώδης Μπαλούρα περίμεναν την κατάλ- ληλη στιγμή, ώσπου, με το πρόσχημα ότι έφευγαν από το πλοίο προσωρινά για να πάνε σε ένα κοντινό μπαρ, επιβιβάστηκαν σε διερχόμενο τραμ «μην έχοντας ιδέα πού πήγαιναν», και δεν κα- τέβηκαν παρά στο τέλος του δρομολογίου Μια άλλη από τις συχνά επαναλαμβανόμενες ιστορίες του πατέρα μου αφορούσε έναν κολυμβητικό αγώνα της ΧΑΝ 4 σε μια λίμνη βορείως της πολιτείας της Νέας Υόρκης Του παρεί- χε και ένα ελκυστικό επιμύθιο: τερμάτισε τελευταίος, αλλά επέμεινε μέχρι το τέλος («Ποτέ μην εγκαταλείπεις» ήταν το ρητό) – για την ακρίβεια μέχρι που είχε πια ξεκινήσει η επόμε- νη κούρσα Ποτέ δεν αμφισβήτησα το κήρυγμα-πακέτο «Ποτέ μην εγκαταλείπεις», και ήμουν δεόντως πειθήνιος σε αυτό Στη συνέχεια, όταν ήμουν λίγο πάνω από τα τριάντα, αντιλή- φθηκα ότι ο Γουαντία ήταν τόσο αργός και πεισματάρης, που είχε στην πραγματικότητα καθυστερήσει όλα τα άλλα αγωνί- σματα, πράγμα όχι αξιέπαινο Το «Ποτέ μην εγκαταλείπεις» είπα στον πατέρα μου –με την έπαρση ενός πολίτη που είχε πρόσφατα αποκτήσει δικαίωμα ψήφου 5 , πλην όμως ακόμη ανίσχυρου– θα μπορούσε να σημαίνει και κοινωνική όχληση, παρεμπόδιση των άλλων, καθυστέρηση στο πρόγραμμα, ίσως ακόμη και να έδωσε σε ανυπόμονους θεατές μια ευκαιρία να