Ζωή εκτός τόπου

ΖΩΗ ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ / 33 φθεί από τον ίδιο ως άσχετα με την τωρινή ταυτότητά του ως πατέρα μου, συζύγου της Χίλντα και αμερικανού πολίτη Μια από τις πλέον καλοστημένες ιστορίες του, που πολλές φορές έλεγε και ξανάλεγε καθώς μεγάλωνα, ήταν η αφήγηση της έλευσής του στις Ηνωμένες Πολιτείες Ήταν ένα είδος επίση- μης εκδοχής, και αποσκοπούσε, κατά τη συνήθεια του Ορά­ τιου Άλτζερ 3 , να διδάξει και να ενημερώσει τους ακροατές, οι οποίοι κατά κύριο λόγο ήταν τα παιδιά και η σύζυγός του Επίσης όμως συγκέντρωνε και στερέωνε στη σωστή θέση όσα εκείνος ήθελε να γίνουν γνωστά για τη ζωή του πριν από τον γάμο με τη μητέρα μου, και ταυτόχρονα όσα από τα μετέ- πειτα επιτρεπόταν να εκτεθούν σε κοινή θέα Εξακολουθεί να μου κάνει εντύπωση ότι παρέμεινε πιστός στα λίγα επεισόδια της ιστορίας και στις λεπτομέρειές της για τα τριάντα έξι χρό- νια που υπήρξε πατέρας μου ως τον θάνατό του το 1971, και ότι κατάφερε να κρατήσει σε απόσταση κάθε άλλη είτε ξεχα- σμένη είτε αποκηρυγμένη πλευρά της ιστορίας του Δεν έμα- θα παρά μόνο είκοσι χρόνια μετά τον θάνατό του ότι εκείνος κι εγώ είχαμε σχεδόν απολύτως την ίδια ηλικία όταν, με δια- φορά ακριβώς σαράντα χρόνων, ήρθαμε στις Ηνωμένες Πολι- τείες, εκείνος για να φτιάξει τη ζωή του, εγώ ακολουθώντας το σενάριό του για μένα ώσπου αποκόπηκα και άρχισα να ζω και να γράφω το δικό μου Ο πατέρας μου και ένας φίλος που τον φώναζαν Μπαλούρα (άνευ μικρού ονόματος) πήγαν πρώτα από τη Χάιφα στο Πορτ Σάιντ το 1911, όπου επιβιβάστηκαν σε ένα βρετανικό φορτηγό πλοίο για το Λίβερπουλ Έμειναν έξι μήνες στο Λίβερπουλ, μέ- χρι που βρήκαν δουλειά ως καμαρότοι σε ένα επιβατηγό της γραμμής για Νέα Υόρκη Η πρώτη τους αγγαρεία στο πλοίο ήταν να καθαρίσουν φινιστρίνια, αφού όμως κανείς από τους δύο δεν ήξερε τι ήταν φινιστρίνι, παρά τον ισχυρισμό τους ότι διέθεταν «μεγάλη πείρα στη ναυσιπλοΐα» ούτως ώστε να πά-