Ζωή εκτός τόπου

ΖΩΗ ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ / 31 είχε το επώνυμο Ιμπραΐμ Γι’ αυτό και στο σχολείο ο πατέρας μου ήταν γνωστός ως Γουαντία Ιμπραΐμ Εξακολουθώ να μη γνωρίζω από πού προήλθε το «Σαΐντ» και κανένας δεν φαίνεται ικανός να το εξηγήσει Η μόνη πληροφορία σχετικά με τον πα- τέρα του που ο δικός μου πατέρας θεώρησε πρέπον να μου μεταβιβάσει ήταν ότι οι βουρδουλιές του ήταν πολύ αγριότε- ρες από τις δικές του επάνω μου «Πώς τις άντεχες»; τον ρώτη- σα και αποκρίθηκε κρυφογελώντας: «Τις πιο πολλές φορές το ’σκαγα» Ποτέ δεν μπόρεσα να το κάνω αυτό, ούτε καν το δια- νοήθηκα ποτέ Η δε γιαγιά μου από την πλευρά του πατέρα μου υπήρξε εξίσου μυστηριώδης Το πατρικό της όνομα ήταν Σαμάς και το μικρό της Χάνε· σύμφωνα με τον πατέρα μου, εκείνη τον έπεισε –είχε φύγει από την Παλαιστίνη το 1911– να επιστρέψει από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1920, επειδή τον ήθελε κοντά της Ο πατέρας μου πάντα έλεγε ότι είχε μετανιώσει για την επιστρο- φή του στην πατρίδα, παρόλο που το ίδιο συχνά διατεινόταν ότι το μυστικό της εκπληκτικής επιχειρηματικής του επιτυχίας ήταν ότι «φρόντισε» τη μητέρα του και εκείνη, για να του το ανταποδώσει, προσευχόταν συνεχώς να γίνονται χρυσάφι οι δρόμοι κάτω από τα πόδια του Δεν είδα ποτέ τη μορφή της σε κάποια φωτογραφία, αλλά στο σύστημα του πατέρα μου για την ανατροφή μου εκείνη αντιπροσώπευε δύο αντιφατικά απο- φθέγματα που ποτέ δεν μπόρεσα να συμφιλιώσω: τις μανάδες τις αγαπάμε, έλεγε, και τις φροντίζουμε απεριόριστα Εντού- τοις, λόγω της εγωιστικής αγάπης τους, πιθανόν να εκτρέψουν τα παιδιά από τη σταδιοδρομία της επιλογής τους (ο πατέρας μου ήθελε να παραμείνει στις Ηνωμένες Πολιτείες και να ασκή- σει τη δικηγορία), οπότε δεν θα έπρεπε να επιτρέπουμε μεγά- λη εγγύτητα στις μητέρες Και αυτό ήταν, και είναι, όλο κι όλο που έμαθα για τη γιαγιά μου από την πλευρά του πατέρα μου Ανέκαθεν θεωρούσα δεδομένη την ύπαρξη μιας μάλλον μα-