Υπό το κράτος του τρόμου

10 TΑΣΟΣ ΚΑΛΟΥΤΣΑΣ γεγονός, το έβλεπε και το ξανάβλεπε, το μελετούσε. Δεν υπήρχε ίχνος κομματικής ιδεοληψίας σ’ αυτό, παρά μόνο διάθεση ανθρώπινης προσέγγισης: ήταν πραγματικά σο­ καριστικό να γίνεσαι ακούσιος μάρτυρας μιας ζωής που χάνεται –ή έστω μπαίνει στον δρόμο που δεν έχει επιστρο­ φή– έτσι απροσδόκητα.Αυτό το ξαφνικό,ή και βίαιο μερι­ κές φορές,πέρασμα απ’ τη ζωή και τη δράση στην ανυπαρ­ ξία,πρόσθεσε,ήταν που τον τρέλαινε.Ακόμα και η συνήθης έκφραση «Έφυγε!», που άκουγε συχνά να λέγεται για κά­ ποιον, εκείνον τον έβγαζε απ’ τα ρούχα του. Έφυγε! Mα δηλαδή πού πήγε;… Απ’ την άλλη, μόλο που σε τάραζε η σκηνή, σου έδινε ταυτόχρονα κι ένα μάθημα επιβίωσης, υπενθυμίζοντας τη σκληρή νομοτέλεια που διέπει την κα­ θημερινότητα όλων μας και στην οποία τελικά οφείλεις, με τον τρόπο σου, να προσαρμοστείς! Ναι, όπως συνειδη­ τοποιούσε στο τέλος, αυτό είχε καταφέρει να κάνει: Να αποτυπώσει τη μεγάλη στιγμή της αναχώρησης που κανείς δεν ξέρει εκ των προτέρων –ούτε για τον εαυτό του ούτε για κανέναν άλλο–, πότε και κάτω από ποιες συνθήκες ακριβώς θα συμβεί! Από τότε του είχε κολλήσει αυτή η συνήθεια και κατέ­ γραφε τα πάσης φύσεως συμβάντα τόσο στη χώρα μας όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ιδιαίτερα τον ενδιέφεραν οι θεομηνίες και οι φυσικές καταστροφές –«ο άνθρωπος, πρώτα απ’ όλα,είναι αντιμέτωπος με τη μανία της φύσης…»