Υπογαία: Ένα ταξίδι στα βάθη της γης και του χρόνου

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ: ΟΡΑΣΗ (ΒΡΕΤΑΝΙΑ) 34 έξω όταν φοριούνται πάνω στο κορμί σαν περιδέραιο· και εφτά απολι- θωμένοι αμμωνίτες, με το τελείωμα του τόξου τους λειασμένο με τρίψιμο. Οι ανθρώπινες σοροί, θα εξακριβωθεί αργότερα, είναι ηλικίας άνω των δέκα χιλιετιών, και ανάμεσά τους υπάρχουν παιδιά και βρέφη, καθώς κι ενήλικες. Οι ενήλικες ίσα που περνούσαν στο ύψος το ενά- μισι μέτρο. Οι γομφίοι των παιδιών είχαν ελάχιστη φθορά. Σιγά σιγά, γίνεται φανερό σ’ αυτούς που μελετούν τούτο το μυστηριώδες μέρος –γνωστό τώρα ως Τρύπα της Άβελιν– ότι, πίσω στη Μεσολιθική Επο- χή, η σπηλιά χρησιμοποιούνταν ως νεκροταφείο για έναν αιώνα περί- που. Πολύ από το νερό της Γης ήταν ακόμη παγιδευμένο λόγω της παγετοποίησης. Η στάθμη της θάλασσας ήταν πολύ χαμηλότερη. Αυτό που τώρα αποκαλούμε Κανάλι του Μπρίστολ και πολλή από τη Βόρεια Θάλασσα δεν υπήρχαν· μπορούσε κανείς να βαδίσει βόρεια από τους λόφους Μέντιπ ως την Ουαλία, ή ανατολικά από την Ντόγκερλαντ ως τη Γαλλία και την Ολλανδία. Τα στοιχεία από την Άβελιν υποδηλώνουν μια μετακινούμενη ομάδα από κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες που κατοικούσαν σ’ αυτή την περιοχή των λόφων Μέντιπ για δύο ή τρεις γενεές και χρησιμοποιούσαν την αίθουσα ως μαυσωλείο τους. Αυτοί οι άνθρωποι –των οποίων η ζωή ήταν βραχεία κι αδιανόητα σκληρή, και υπέφεραν από έλλειψη τροφής κι ενέργειας– έκαναν τόσο κόπο για να μεταφέρουν τους νεκρούς τους σ’ αυτό το δύσβατο μέρος στη λοφοπλαγιά, να τους αποθέτουν μες στην αίθουσα αφήνοντας μαζί σημαντικά αντικείμενα και οστά πλασμάτων, και να ανοίγουν και να σφραγίζουν ξανά την είσοδο σε κάθε νέα ταφή. Αυτοί οι περιπλανώμενοι, πεινασμένοι άνθρωποι ήθελαν μια ασφα- λή τοποθεσία για την ταφή των νεκρών τους – ένα μέρος όπου θα μπορούσαν να επιστρέφουν στο πέρασμα του χρόνου. Δεν είναι γνωστή η ύπαρξη κανενός αντίστοιχου νεκροταφείου γι’ άλλα 4.000 χρόνια. Συχνά είμαστε πιο στοργικοί απέναντι στους νεκρούς απ’ ό,τι στους ζωντανούς, κι ας χρειάζονται οι ζωντανοί πιο πολύ τη στοργή μας. «Το Μέντιπ είναι μεταλλευτική περιοχή» λέει ο Σον. «Επίσης είναι σπηλαιολογική περιοχή. Αλλά πάνω απ’ όλα είναι ταφική περιοχή.