Ο χρυσός γιός

[ 17 ] μικών σκαφών εναντίον άλλων Χρυσών. Πολεμάμε με εικονικά πυρομαχικά και στέλνουμε καταδρομικές ομάδες από σκάφος σε σκάφος μιμούμενοι τους αστρικούς πολέμους των Χρυσών. Δεν υπάρχει λόγος να καταστρέψεις ένα σκάφος που στοιχίζει όσο η ακαθάριστη ετήσια παραγωγή είκοσι πόλεων όταν μπορείς να στέλνεις βδελλοσκάφη γεμάτα Οψιδιανούς, Χρυσούς και Γκρίζους για ν’ αρπάζουν τα ζωτικά του όργανα και να το κα- ταλαμβάνουν για λογαριασμό σου. Μεταξύ μαθημάτων αστρικού πολέμου οι δάσκαλοί μας μας φύτεψαν στο μυαλό τα αξιώματα της φυλής τους. Μόνο οι δυ- νατοί επιβιώνουν. Μόνο οι ευφυείς κυβερνούν. Και μετά έφυ- γαν και μας άφησαν να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας, πηδώντας από αστεροειδή σε αστεροειδή, ψάχνοντας για προμήθειες, βάσεις, κυνηγώντας τους συμφοιτητές μας μέχρι να μείνουν μόνο δύο στόλοι. Εξακολουθώ να παίζω παιχνίδια. Αυτό είναι απλώς το πιο θανατηφόρο μέχρι τώρα. «Είναι παγίδα» λέει δίπλα μου ο Ροκ. Τα μαλλιά του είναι μακριά σαν τα δικά μου και το πρόσωπό του απαλό σαν γυναί- κας και γαλήνιο σαν φιλοσόφου. Το να σκοτώνεις στο διάστημα είναι διαφορετικό από το να σκοτώνεις στην ξηρά. Ο Ροκ είναι μεγαλοφυΐα σ’ αυτό. Υπάρχει ποίηση σ’ αυτό, λέει. Ποίηση στην κίνηση των ουράνιων σφαιρών και των σκαφών που ταξιδεύουν ανάμεσά τους. Το πρόσωπό του ταιριάζει με των Κυανών που στελεχώνουν αυτά τα σκάφη – αιθέριων αντρών και γυναικών, που περιφέρονται σαν ανήσυχα πνεύματα μέσα στις μεταλλικές αίθουσες, όλο λογική και αυστηρή τάξη. «Δεν είναι όμως τόσο κομψή παγίδα όσο μπορεί να νομίζει ο Κάρνος» συνεχίζει. «Ξέρει πως ανυπομονούμε να βάλουμε τέλος στο παιχνίδι, έτσι, θα περιμένει στην άλλη πλευρά. Θα μας στριμώξει σε μια στενωπό και θα ρίξει τους πυραύλους του.