Τα χρόνια της αθωότητας

[ 13 ] µια µαργαρίτα άνθιζε πάνω στο κλαδί µιας τριανταφυλλιάς σαν τα απίστευτα προφητικά θαύµατα του κυρίου ΛούθερΜπέρµπανκ. 1 Καταµεσής αυτού του µαγικού κήπου ηΜαντάµ Νίλσον, µε λευ- κό κασµίρι στολισµένο µε αχνογάλαζο σατέν, έναπουγκί κρεµασµέ- νο στην µπλε ζώνη της και τις µεγάλες κίτρινες πλεξούδες προσεκτι- κά τοποθετηµένες δεξιά και αριστερά στη µουσελινένια πουκαµίσα της, άκουγε µε χαµηλωµένα µάτια τις παθιάρικες ερωτοτροπίες του Μ. Καπούλ και, µε ένα αθώο ύφος αποτυπωµένο στο πρόσωπό της, υποκρινόταν ότι δεν καταλάβαινε τα σχέδιά του όποτε, µε το λόγο ή το βλέµµα, εκείνος υποδείκνυε πειστικά το παράθυρο του ισογείου της κοµψής βίλας από τούβλο που διακρινόταν λοξά από τη δεξιά πλευρά της σκηνής. Τι αξιαγάπητη! σκέφτηκε ο ΝιούλαντΆρτσερ και το βλέµµα του γύρισε πίσω στο νεαρό κορίτσι µε τα κρινάκια. Ούτε που υποψιάζε- ται περί τίνος πρόκειται. Και έµεινε να παρατηρεί το απορροφηµένο νεαρό πρόσωπό της µε τη συγκίνηση του ιδιοκτήτη, στην οποία η περηφάνια για τη δική του αντρική µύηση αναµειγνυόταν µε την τρυφερή λατρεία για την αβυσσαλέα αγνότητά της. Θα διαβάσουµε Φάουστ µαζί…δίπλαστις ιταλικές λίµνες…σκέφτηκε κάπως θαµπά συγχέοντας τις σκηνές από τον µελλοντικό µήνα του µέλιτος µε τα αριστουργήµατα της λογοτεχνίας τα οποία θα είχε το αντρικό προ- νόµιο να αποκαλύψει στη γυναίκα του. Ήταν µόλις τούτο το από- γευµα που η Μέι Ουέλαντ τού είχε δείξει ότι «ενδιαφερόταν» (η κα- θαγιασµένη λέξη της Νέας Υόρκης για την παρθενική διατράνωση συναισθηµάτων) και ήδη ηφαντασία του, υπερπηδώντας το δακτυ- λίδι των αρραβώνων, το φιλί της υπόσχεσης και το εµβατήριο από το Λόενγκριν, έφερνε την κοπέλα στο πλευρό του σε κάποιο παλιό, µαγικό ευρωπαϊκό τοπίο.