Τα Χριστούγεννα του Κλούζ (Μια υπόθεση για τον ντετέκτιβ Κλουζ)

10 11 Πρώτον: δέχομαι τηλεφωνήματα συ- χνά. Δεν υπήρχε λοιπόν κανένας λόγος να τρέξω στο τηλέφωνο. Δεύτερον: το πρωί είχα ξεχάσει το κολατσιό μου στο σπίτι και τώρα κόντευα να λιποθυμήσω από την πείνα. Η μαμά γέμισε το πιάτο μου με πατάτες και κουνουπίδι σουφλέ, και μου είπε: – Σημείωσα το νούμερο. Είπε να της τηλεφωνήσεις το γρηγορότερο. – Της; ρώτησα μπουκωμένος. Η μαμά κούνησε το κεφάλι της κατα- φατικά. – Κορίτσι ήταν. Το όνομα δεν το συ- γκράτησα. Κορίτσι;... Όποια κι αν ήταν, θα έπρεπε να σφίξω τα δόντια και να της τηλεφωνήσω. Δεν τα μπορώ τα κορί- τσια. Τελεία και παύλα! Δεν τα καταλα- βαίνω. Είναι… πώς να το πω; Κάπως! Με κοιτάνε και κάποιος διακόπτης πέ- φτει μέσα στο κεφάλι μου. Και μετά δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ ούτε τίποτα. Χαμογελάω μόνο σαν τον βλάκα και ξε- χνάω ακόμα και ποιος είμαι: ο Κλουζ, ένας από τους σπουδαιότερους ιδιωτι- κούς ντετέκτιβ από την εποχή του Σέρ- λοκ Χολμς και μετά. Σ Ε Ρ Λ Ο Κ Χ Ο Λ Μ Σ Κ Λ Ο Υ Ζ