Χόλιγουντ

T Σ Α Ρ Λ Σ Μ Π Ο Υ Κ Ο Β Σ Κ Ι 12 μπουκάλια παντού. Ενόσω σκεφτόμασταν τι να πιούμε, κα- τέβασα μια μπιρίτσα. «Καλύτερα να αποφύγουμε τα δυνατά ποτά» πρότεινε φρό- νιμα η καλή μου η γυναίκα. «Ξέρεις πώς γίνεσαι όταν πίνεις τέτοια πράγματα». «Καλά λες. Ας τη βρούμε με κρασάκι». Βρήκα ένα τιρμπουσόν και άνοιξα ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί. Έμοιαζε πολύ φίνο. Ήπιαμε κι οι δύο από μια γερή γουλιά. Μετά γεμίσαμε τα ποτήρια μας ξανά και βγήκαμε. Μια φορά κι έναν καιρό μι- λούσα για μένα και τη Σάρα σαν να ήμασταν η Ζέλντα και ο Σκοτ, αλλά αυτό την ενοχλούσε γιατί δεν της άρεσε καθόλου η κατάληξη της Ζέλντα. Κι εμένα πάλι δεν μ’ άρεσαν αυτά που κοπάναγε στη γραφομηχανή του ο Σκοτ. Οπότε την παρατή- σαμε αυτή την εκδήλωση του καλού μας χιούμορ. Ο Πολ Ρενουάρ στεκόταν στο μεγάλο παράθυρο και χάζευε τον ωκεανό. «Ο Τζον έχει αργήσει» είπε στο μεγάλο παράθυρο και στον ωκεανό «αλλά μου ζήτησε να σας πω ότι ξεκίνησε κι έρχεται και σας παρακαλεί να περιμένετε λίγο». «Εντάξει, φιλαράκο…» Η Σάρα κι εγώ καθίσαμε με τα ποτά μας. Αντικρίζαμε τον τύπο με τα μάγουλα σαν και του λαγού. Αυτός αντίκριζε τη θάλασσα. Έμοιαζε να ρεμβάζει. «Τσινάσκι» είπε «έχω διαβάσει πολλά βιβλία σου. Άγρια πράγματα, τρελά. Πολύ καλός είσαι…» «Σ’ ευχαριστώ. Αλλά ξέρουμε όλοι ποιος είναι πραγματικά ο καλύτερος. Εσύ είσαι ο καλύτερος».