Χόλιγουντ

Χ Ο Λ Ι Γ Ο Υ Ν Τ 11 «Όου» είπε ο τζέντλεμαν. «Παρακαλώ, περάστε…» Τον ακολουθήσαμε κι αυτόν και τα σαν του λαγού μάγουλά του. Κοντοστάθηκε μετά σε κάποια ξεχωριστή γωνιά, γοητευ- τικός ήταν, δεν λέω, και μας μίλησε πάνω από τον αριστερό του ώμο θαρρείς κι ο κόσμος όλος άκουγε τη λεπτεπίλεπτη διακήρυξή του: «Πάω να ετοιμάσω τη ΒΟΤ-ΚΑ μου τώρα!» Και χάθηκε καρφί μες στην κουζίνα. «Κάτι μας είπε ο Τζον γι’ αυτόν τις προάλλες το βράδυ» είπε η Σάρα.«Είναι ο Πολ Ρενουάρ. Συνθέτει όπερες και κα- ταπιάνεται επίσης μ’ ένα είδος που το λένε Κινηματογραφική Όπερα. Πολύ αβανγκάρντ». «Μπορεί να είναι μεγάλος και τρανός, αλλά δεν τον έχω ούτε να μου γυαλίζει τα παπούτσια». «Αχ, πάψε πια να είσαι τόσο στριμμένος! Δεν γίνεται να είναι όλοι σαν κι εσένα!» «Το ξέρω. Αυτό είναι το πρόβλημά τους». «Η μεγαλύτερή σου δύναμη» είπε η Σάρα «είναι ότι φοβά- σαι τους πάντες και τα πάντα». «Μακάρι να το ’χα πει εγώ αυτό». Ο Πολ επανήλθε με το ποτό του. Έμοιαζε ωραίο ποτό. Υπήρχε ακόμα κι ένα κομμάτι μοσχολέμονο εκεί μέσα και ο Πολ το ανάδευσε μ’ ένα μικρό γυάλινο ραβδάκι. Ένα αναδευ- τήρι. Πολύ αριστοκρατικό. «Πολ» ρώτησα «έχει τίποτα να πιούμε εδώ μέσα;» «Όου, συγγνώμη» είπε «παρακαλώ, σερβιριστείτε μόνοι σας! Ελεύθερα!» Μπούκαρα στην κουζίνα, πίσω από τη Σάρα. Υπήρχαν