Χίτλερ

ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΥΧΙΑ 15 αφήσει ο πατέρας μου είχαν σχεδόν εξαντληθεί εξαιτίας της σοβαρής αρρώστιας της μητέρας μου· η σύνταξη λόγω ορφάνιας που έπαιρνα δεν ήταν αρκετή ούτε καν για να ζήσω, κι έτσι αντιμετώπιζα το πρόβλημα να βρω κάποιον τρόπο να τα βγάλω πέρα». Όταν μετά τον θάνατο της μητέρας του γύρισε στη Βιέννη για τρίτη φορά, συνεχίζει την αφήγησή του, για να μείνει πλέον μερικά χρόνια, ξαναγεννήθηκε μέσα του η παλιά του αψηφισιά και η παλιά του αποφασιστικότητα, και ο στόχος του τώρα γίνεται ξεκάθαρος: «Ήθελα να γίνω αρχιτέκτονας και δεν υπήρχε κανένα εμπόδιο που να με κάνει να τα παρατήσω, αλλά μόνο να το ξεπεράσω». Ισχυριζόταν ότι είχε βάλει στόχο να ξεπεράσει τα εμπόδια, μιμούμενος το παράδειγμα της ανόδου του πατέρα του, ο οποίος είχε καταφέρει με τις δικές του προσπάθειες να ξεφύγει από τη φτώχεια και να φτάσει στη θέση ενός κυβερνητικού αξιωματούχου. Στην πραγματικότητα, η συνετή διαχείριση της μητέρας του –μαζί με τα καθό­ λου ασήμαντα ποσά που έπαιρνε από την αδελφή της Γιοχάνα– είχε αφήσει αρκε­ τά χρήματα για να πληρωθούν οι σημαντικές ιατρικές δαπάνες, καθώς και μια σχετικά δαπανηρή κηδεία. Εξάλλου ο Αδόλφος δεν είχε μείνει χωρίς δεκάρα. Δεν υπήρχε καμιά ανάγκη ν’ αρχίσει αμέσως να βγάζει το ψωμί του. Σίγουρα, η μηνιαία σύνταξη των 25 κορονών που έπαιρναν αυτός και η νεότερη αδελφή του Πάουλα –που τώρα τη μεγάλωναν η ετεροθαλής αδελφή τους Άνγκελα και ο άντρας της Λέο Ράουμπαλ– δεν έφτανε για να τον συντηρήσει μέσα σε μια πληθωριστική Αυστρία. Και πέρα από τους τόκους, ο Αδόλφος και η Πάουλα δεν μπορούσαν να αγγίξουν την πατρική κληρονομιά μέχρι να γίνουν είκοσι τεσσάρων χρόνων. Αλλά αυτά που είχε αφήσει η μητέρα του –ίσως κάπου 2 . 000 κορόνες μιας και τα έξοδα της κηδείας είχαν πληρωθεί– μοιράστηκαν ανάμεσα στα δύο ορφανά. Το μερίδιο του Αδόλφου μαζί με τη σύνταξη που έπαιρνε ήταν αρκετά για να ζήσει στη Βιέννη έναν χρόνο χωρίς να εργάζεται. Και επιπλέον, του έμεναν ακόμη χρήματα από τη γενναιόδωρη προσφορά της θείας του. Βέβαια, δεν είχε την οικονομική ασφάλεια που μερικές φορές του αποδίδεται. Όμως, σε γενικές γραμμές, η οικονομική του κατάσταση εκείνη την εποχή ήταν καλύτερη από την οικονομική κατάσταση των περισσότερων φοιτητών που σπούδαζαν πράγματι στη Βιέννη. Ας προσθέσουμε ότι ο Αδόλφος δεν βιαζόταν να φύγει από το Λιντς τόσο πολύ όσο αφήνει να διαφανεί στο Ο Αγών μου . Μολονότι η αδελφή του σχεδόν σαράντα χρόνια αργότερα έλεγε ότι μετακόμισε στη Βιέννη λίγες μόνο μέρες μετά τον θάνα­ το της μητέρας τους, ο Αδόλφος, όπως αναφέρεται, παρέμενε ακόμη στο Ούρφαρ στα μέσα Ιανουαρίου και στα μέσα Φεβρουαρίου του 1908 . Αν και είναι μάλλον απίθανο, εκτός και αν έκανε σύντομα ταξίδια στη Βιέννη μέσα σε εκείνες τις ημερο­ μηνίες, φαίνεται ότι έμενε στο Ούρφαρ τουλάχιστον επτά βδομάδες μετά τον θάνα­ το της μητέρας του. Το βιβλίο εξόδων της οικογένειας δείχνει ότι η αναχώρησή του από το Λιντς δεν έγινε πριν από τον Μάιο. Όταν, πράγματι, γύρισε στη Βιέννη, τον Φεβρουάριο του 1908 , δεν επεδίωξε πάση