Χίτλερ

ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΥΧΙΑ 13 ενίσχυσε την ιδέα, που πιθανόν ήδη υπήρχε στο μυαλό του, να κάνει καριέρα ως καλλιτέχνης στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης. Με τον ερχομό του καλοκαιριού του 1907 , η ιδέα αυτή παίρνει πιο συγκεκριμένη μορφή. Ο Αδόλφος είναι τώρα δεκαοχτώ χρονών αλλά ακόμη δεν έχει κερδίσει μόνος του ούτε ένα μεροκάματο, συνεχίζοντας τη ζωή του κηφήνα χωρίς προοπτικές καριέρας. Παρ’ όλες τις συμβουλές των συγγενών ότι ήταν πια καιρός να βρει μια δουλειά, έπεισε τη μητέρα του να τον αφήσει να επιστρέψει στη Βιέννη, τη φορά αυτή με την πρόθεση να μπει στην Ακαδημία. Όποιες και αν ήταν οι επιφυλάξεις της, η προοπτική συστηματικής μελέτης στην Ακαδημία της Βιέννης πρέπει να της φάνηκε μια βελτίωση σε σχέση με τη χωρίς σκοπό ζωή του στο Λιντς. Και δεν ήταν ανάγκη να ανησυχεί για το πώς θα ζούσε ο γιος της. Η αγαπημένη θεία του Αδόλ­ φου –η θεία Γιοχάνα– είχε προσφέρει το ποσό των 924 κορονών για να χρηματοδο­ τήσει τις καλλιτεχνικές σπουδές του ανιψιού της. Αυτό ήταν για κείνον κάτι ανάλο­ γο με τον ετήσιο μισθό ενός νεαρού δικηγόρου ή δασκάλου. Εκείνη την περίοδο, η μητέρα του ήταν σοβαρά άρρωστη με καρκίνο στο στήθος. Είχε ήδη χειρουργηθεί τον Ιανουάριο, και την άνοιξη και τις αρχές του καλοκαιριού δεχόταν συχνά τις φροντίδες του εβραίου οικογενειακού γιατρού, του δρα Μπλοχ. Η κυρία Κλάρα –τώρα στο καινούργιο σπίτι της οικογένειας στο Ούρφαρ του Λιντς– θα πρέπει να ανησυχούσε πολύ όχι μόνο για τις αυξανόμενες ιατρικές δαπάνες, αλλά και για την ενδεκάχρονη κόρη της Πάουλα, που ήταν ακόμη στο σπίτι και τη φρόντιζε η θεία Γιοχάνα, καθώς επίσης και για τον αγαπημένο της γιο Αδόλφο, που δεν είχε ακόμη ένα ξεκάθαρο μέλλον. Ο Αδόλφος, όπως περιγράφεται από τον δρα Μπλοχ, ένα ψηλό, χλωμό αγόρι, με ασθενική εμφάνιση που «ζούσε κλεισμένο στον εαυτό του», ανησυχούσε σίγουρα για τη μητέρα του. Αυτός τακτοποίησε τον λογα­ ριασμό των 100 κορονών για την εικοσαήμερη παραμονή της στο νοσοκομείο στις αρχές του χρόνου. Έκλαψε όταν ο δρ Μπλοχ χρειάστηκε να πει σ’ αυτόν και στην αδελφή του τα κακά νέα ότι η μητέρα τους είχε ελάχιστες πιθανότητες να επιζήσει. Τη φρόντιζε κατά τη διάρκεια της αρρώστιας της και αγωνιούσε για τους έντονους πόνους που υπέφερε. Έπρεπε, φαίνεται, να πάρει την ευθύνη για όλες τις αποφάσεις που αφορούσαν τη φροντίδα της. Παρόλο που χειροτέρευε η κατάσταση της μητέρας του, ο Αδόλφος δεν εγκατέλειψε τα σχέδια που είχε να πάει στη Βιέννη. Έφυγε για την πρωτεύουσα στις αρχές του Σεπτεμβρίου του 1907 , εγκαίρως ώστε να πάρει μέρος στον διαγωνισμό για την εισαγωγή στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Η συμμετοχή στις εξετάσεις κρινόταν από ένα εισαγωγικό τεστ με βάση τις εργασίες που παρουσίαζαν οι υποψήφιοι. Ο Αδόλφος, όπως έγραψε ο ίδιος αργότε­ ρα, έφυγε από το σπίτι «εξοπλισμένος με μια χοντρή στοίβα από σχέδια». Ήταν ένας από τους 113 υποψηφίους και του επιτράπηκε να λάβει μέρος στο διαγώνισμα. Τριάντα τρεις υποψήφιοι αποκλείστηκαν μετά από αυτό το αρχικό τεστ. Στις αρχές Οκτωβρίου έλαβε μέρος στους δύο σκληρούς τρίωρους διαγωνισμούς όπου οι