Χίτλερ

ΧΙΤΛΕΡ 12 πρώτους μουσικούς. Όσο ο Κούμπιτσεκ μοχθούσε στη δουλειά του πατέρα του, ο Αδόλφος περνούσε τον καιρό του σχεδιάζοντας και ονειροπολώντας. Μετά θα συναντούσε τον Γκουστλ, όταν θα τελείωνε τη δουλειά, και όσο οι δύο φίλοι θα τριγύριζαν στο Λιντς τα απογεύματα, θα του έβγαζε λόγο σχετικά με την ανάγκη να γκρεμίσουν, να ξανασχεδιάσουν και να αντικαταστήσουν τα κεντρικά κρατικά κτίρια, δείχνοντας στον φίλο του αμέτρητα σχέδια από το ανοικοδομητικό του πρόγραμμα. Ο προσποιητός αυτός κόσμος περιείχε ακόμα τον τρελό έρωτα του Αδόλφου για ένα κορίτσι, που το ίδιο δεν ήξερε καν την ύπαρξή του. Η Στέφανι, μια κομψή νεαρή κοπέλα του Λιντς, που την είχε δει να κάνει περίπατο στην πόλη μαζί με τη μητέρα της και περιστασιακά να τη χαιρετάει κάποιος θαυμαστής της ανάμεσα στους νεαρούς αξιωματικούς, ήταν για τον Χίτλερ ένα ιδεώδες για να το θαυμάζει από απόσταση, χωρίς να το πλησιάζει, μια φανταστική μορφή που θα περίμενε τον μεγάλο καλλιτέχνη μέχρι να φτάσει η κατάλληλη στιγμή για τον γάμο τους, και μετά θα ζούσαν σε μια θεσπέσια βίλα που θα είχε σχεδιάσει αυτός για κείνη. Άλλη μια γρήγορη ματιά στον κόσμο της φαντασίας πρόσφεραν τα σχέδια του Αδόλφου για το μέλλον, όταν γύρω στο 1906 οι δύο φίλοι αγόρασαν μαζί ένα λαχείο. Ο Αδόλφος ήταν τόσο σίγουρος ότι θα κέρδιζαν τον πρώτο αριθμό ώστε σχεδίασε ένα περίτεχνο όραμα της μελλοντικής τους διαβίωσης. Οι δύο νεαροί άνδρες θα ζούσαν μια ζωή καλλιτεχνών, με τη φροντίδα μιας κυρίας μέσης ηλικίας που θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις καλλιτεχνικές τους απαιτήσεις –ούτε η Στέφανι ούτε οποιαδήποτε άλλη γυναίκα της ηλικίας τους εμφανίζεται στο όραμα–, θα πήγαιναν στο Μπάιροϊτ και στη Βιέννη, και θα έκαναν διάφορες επισκέψεις σε τόπους με πολιτιστικό ενδιαφέρον. Ήταν τόσο σίγουρος ο Αδόλφος ότι θα κέρδιζαν, ώστε η οργή του δεν είχε όρια, όταν στην κρατική λοταρία δεν βγήκε τίποτα από το δικό τους μικρό ποντάρισμα. Την άνοιξη του 1906 , ο Αδόλφος έπεισε τη μητέρα του να του δώσει λεφτά για ένα πρώτο ταξίδι στη Βιέννη, όπου υποτίθεται ότι θα μελετούσε την πινακοθήκη στο Αυτοκρατορικό Μουσείο, κατά πάσα πιθανότητα για να εκπληρώσει τη μεγάλη του φιλοδοξία να επισκεφτεί τα καλλιτεχνικά αξιοθέατα της αυτοκρατορικής πρωτεύουσας. Για δύο βδομάδες, ίσως και περισσότερο, τριγυρνούσε στη Βιέννη σαν τουρίστας επισκεπτόμενος όλα τα θεάματα της πόλης. Με ποιον έμενε είναι άγνωστο. Οι τέσσερις κάρτες που έστειλε στον φίλο του Γκουστλ και τα σχόλιά του στο Ο Αγών μου δείχνουν πόσο γοητευμένος ήταν από το μεγαλείο των κτιρίων και την ομορφιά της Ρινγκστράσε. Κατά τα άλλα, φαίνεται ότι περνούσε τον καιρό του βλέποντας θέατρο και περιφέροντας τον θαυμασμό του στην Αυτοκρατορική Όπερα, όπου οι παρουσιάσεις του Τριστάνου και του Ιπτάμενου Ολλανδού του Βάγκνερ που ανέβαζε ο Μάλερ επισκίαζαν τις αντίστοιχες του επαρχιακού Λιντς. Τίποτα δεν άλλαξε με την επιστροφή του στο σπίτι. Αλλά η σύντομη διαμονή στη Βιέννη