Χιροσίμα 1945

CHRIS WALLACE 16 ακούγονταν καθαρά στους μαρμάρινους διαδρόμους, καθώς περνούσε πρώτα μπροστά από αγάλματα στρατηγών και πολι­ τικών κι έπειτα από το κουρείο των γερουσιαστών, προτού ανέβει τη σκάλα που οδηγούσε στο προσωπικό του γραφείο. Μπήκε σχεδόν λαχανιασμένος, πήρε βιαστικά το καπέλο του και είπε στους συνεργάτες του: «Πηγαίνω στον Λευκό Οίκο, αλλά μη σας ξεφύγει κουβέντα, σε κανέναν, πού είμαι». Ούτε είχε χρόνο για περισσότερες εξηγήσεις ούτε και ήξερε περί τίνος πρόκειται. Όταν βγήκε από το κτίριο του Καπιτώλιου, έβρεχε. Μπήκε στη μαύρη Μέρκιουρι και έδωσε στον οδηγό του Τομ Χάρτι τις απαραίτητες οδηγίες. Και πάλι, δεν υπήρχε κανένας από το προσωπικό ασφαλείας του που να τον συνοδεύει. Λόγω της βροχής και της αυξημένης κυκλοφορίας, ο Τρούμαν χρειάστη­ κε δέκα λεπτά για να φτάσει στον Λευκό Οίκο. Στον δρόμο, αναρωτιόταν τι ακριβώς είχε συμβεί. Ο πρόεδρος Ρούζβελτ, απ’ ό,τι ήξερε, βρισκόταν στα Γουόρμ Σπρινγκς στην Τζόρτζια, όπου τις τελευταίες δύο βδομάδες ξεκουραζόταν από το κοπιαστικό ταξίδι του, κατά τη διάρκεια του οποίου είχε συναντήσει τον Τσόρτσιλ και τον Στάλιν στη Γιάλτα. Ίσως ο Ρούζβελτ να είχε γυρίσει στην Ουάσινγκτον. Ο πα­ λιός του φίλος Τζούλιους Άτγουντ, πρώην επίσκοπος, είχε κηδευτεί στην Ουάσινγκτον το μεσημέρι της ίδιας μέρας. Μή­ πως ο πρόεδρος είχε έρθει για την κηδεία και τώρα ήθελε να δει τον αντιπρόεδρο; Ωστόσο, αφότου ανέλαβαν τα καθήκοντά τους, τον Ιανουάριο, ο Τρούμαν είχε μόνο δύο συναντήσεις κατ’ ιδίαν με τον Ρούζβελτ. Γιατί σήμερα, και μάλιστα τόσο βιαστικά;