Χιονοθύελλα με άρωμα πικραμύγδαλου

C A M I L L A L A C K B E R G 12 εκδοχή του πατέρα της δεν ανήκε στους αγαπημένους της συγγενείς. «Χαίρομαι ιδιαιτέρως» δήλωσε ο Γκούσταβ Λιλ­ γιεκρούνα με κάπως επιφυλακτική στάση την οποία συνό- δευσε με μια μικρή ρεβεράντζα. Ο Μάρτιν αναρωτήθηκε αν έπρεπε να υποκλιθεί κι αυτός από ευγένεια, αλλά αποφά- σισε να το ανταποδώσει με μια μικρή κλίση του κεφαλιού. Η γυναίκα του Γκούσταβ, που ήταν επόμενη στη σειρά, δεν θα πρέπει να βρισκόταν στα κατάβαθα της καρδιάς της Λισέτ, αν έκρινε κανείς από τον τόνο της φωνής. «Η θεία μου η Βίβι». Ο Μάρτιν ένιωσε να πιάνει ένα στεγνό, συρρικνωμένο χέρι. Ένα χέρι που βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με το πρόσωπό της, το οποίο δεν είχε καθόλου ρυτίδες και του οποίου η επιδερμίδα φαινόταν εξίσου τεντωμένη με το δέρμα ενός τυμπάνου. Ήταν πεπεισμένος πως θα έβλεπε τα σημάδια πολλαπλών πλαστικών χειρουργικών επεμβά- σεων αν έριχνε μια ματιά πίσω από τα αυτιά της, αλλά κατάφερε με δυσκολία να κρατηθεί και να μην κοιτάξει. Ήταν φανερό ότι υπήρχε περισσότερη συγγενική αγάπη ανάμεσα στη Λισέτ και στον άντρα που καθόταν δίπλα στη θεία Βίβι, μια που το «ο εξάδελφός μου Μπέρναρντ» το είπε με περισσή θέρμη και χαρά. Αν και ο Μάρτιν αισθάνθηκε μια ενστικτώδη αποστροφή για τον κομψοντυμένο τριαντάρη άντρα. Τα μαλλιά του ήταν χτενισμένα προς τα πίσω με εκείνο το στιλ κόμμωσης που, για κάποιον άγνωστο λόγο, ήταν τόσο δημοφιλές στους χρηματιστηριακούς κύκλους. «Α, μάλιστα, αυτός είναι λοιπόν ο αστυνομικός της Λι-