Χιονοθύελλα με άρωμα πικραμύγδαλου

Χ Ι Ο Ν Ο Θ Υ Ε Λ Λ Α Μ Ε Α Ρ Ω Μ Α Π Ι Κ Ρ Α Μ Υ Γ Δ Α Λ Ο Υ 11 συγγενείς της κάρφωσαν το βλέμμα τους στον Μάρτιν. Εκείνος αντιστάθηκε στον πειρασμό να χαλαρώσει τον για- κά του και αντ’ αυτού κούνησε λίγο χαζά το χέρι του προς το μέρος τους. Ένα σκούντημα στα πλευρά από τη Λισέτ τού έδωσε να καταλάβει ότι μάλλον όλοι περίμεναν κάτι παραπάνω εκ μέρους του, και άρχισε την πορεία των χει- ραψιών σε όλη την αίθουσα από τα αριστερά προς τα δε- ξιά. Η Λισέτ στεκόταν συνεχώς δίπλα του και του εξηγού- σε διεξοδικά ποιος ήταν ο καθένας που χαιρετούσε. «Κι εδώ είναι ο μπαμπάς μου ο Χάραλντ». Ένας μεγα- λόσωμος άντρας με πυκνά μαλλιά και εξίσου πυκνό μου- στάκι σηκώθηκε, άρπαξε το χέρι του Μάρτιν και άρχισε να το κουνάει ξέφρενα. «Κι αποδώ η μαμά μου η Μπρίτεν». «Στην πραγματικότητα με λένε Μπριτ-Μαρί, αλλά όλοι με φωνάζανε Μπρίτεν από τότε που ήμουν πεντάχρονο κορίτσι». Η μητέρα της Λισέτ σηκώθηκε κι αυτή και o Μάρτιν ξαφνιάστηκε από την ομοιότητα ανάμεσα σε μάνα και θυγατέρα. Είχαν την ίδια λεπτή σιλουέτα, τα ίδια κα- στανά μάτια και τα ίδια σκούρα μαλλιά, έστω κι αν της Μπρίτεν είχαν γκριζάρει λίγο. «Πολύ χαίρομαι που σε συναντώ επιτέλους» είπε η μη- τέρα της Λισέτ όταν ξανακάθισε. Ο Μάρτιν μουρμούρισε κάτι παρόμοιο προς απάντηση και έλπιζε πως αυτό το αθώο του ψέμα δεν θα ήταν τόσο φανερό. «Και αποδώ έχουμε τον θείο Γκούσταβ» είπε η Λισέτ. Ήταν φανερό πως εκείνη η μικρότερη και πιο λιπόσαρκη