Χιονοθύελλα με άρωμα πικραμύγδαλου

Χ Ι Ο Ν Ο Θ Υ Ε Λ Λ Α Μ Ε Α Ρ Ω Μ Α Π Ι Κ Ρ Α Μ Υ Γ Δ Α Λ Ο Υ 9 Ο Μάρτιν πήρε τα πράγματά του και ακολούθησε τον Μπέργιε ανηφορίζοντας προς το φως που διακρινόταν ανά- μεσα στα δέντρα. «Άκουσα ότι κάνατε θαύματα με την παλιά κατασκήνωση» είπε. «Ναι, αλλά χρειάστηκε πολλή δουλειά» είπε ο Μπέργιε με περηφάνια. «Και κεφάλαιο. Πρέπει να το ομολογήσω. Αλλά τώρα μπήκαν όλα σε σειρά. Ήμασταν όντως απασχο- λημένοι με τους πελάτες όλο το καλοκαίρι και για ένα μεγάλο μέρος του φθινοπώρου η κυρά μου κι εγώ. Και το χριστουγεννιάτικο πακέτο αποδείχτηκε επίσης πραγματική επιτυχία». «Ο κόσμος θέλει, βέβαια, να ξεφύγει λίγο από τις προ- ετοιμασίες για τα Χριστούγεννα» είπε ο Μάρτιν και προ- σπάθησε να μην ακούγεται πολύ λαχανιασμένος ανεβαίνο- ντας την ανηφόρα προς το οίκημα. Ένιωσε ντροπή. Έπρεπε να είχε καλύτερη αντοχή, λόγω ηλικίας και επαγγέλματος. Κοίταξε προς τα πάνω από το μονοπάτι όπου βρισκό- ταν και για μια στιγμή ένιωσε εντελώς συνεπαρμένος. Εί- χαν όντως κάνει θαύματα με το παλιό κτίριο. Ο Μάρτιν, όπως οι περισσότεροι που είχαν μεγαλώσει στην περιοχή, είχε κάνει σχολικές εκδρομές ή κατασκήνωση στο Βαλέ, και θυμόταν ένα όμορφο, αν και κάπως παλιό, πράσινο οίκημα στη μέση ενός τεράστιου χλοοτάπητα. Τώρα το πράσινο χρώμα είχε αντικατασταθεί με λευκό και το οίκημα έλαμπε σαν να ’ταν κόσμημα. Το είχαν βάψει και το είχαν ανακαι- νίσει και από τα παράθυρα ξεχυνόταν ένα ζεστό φως που έκανε την άσπρη πρόσοψη να ακτινοβολεί. Μπροστά στη σκάλα υπήρχαν αναμμένες δάδες και από ένα παράθυρο