Χιονοθύελλα με άρωμα πικραμύγδαλου

C A M I L L A L A C K B E R G 14 Ακολούθησε μια φορτισμένη σιωπή και έπειτα η Λισέτ είπε: «Και τελευταίος, αλλά σημαντικότατος, ο παππούς Ρούμπεν!» Ο Μάρτιν τώρα στεκόταν μπροστά σε έναν ηλικιωμένο άντρα σε αναπηρική καρέκλα. Ο Ρούμπεν είχε κληροδοτή- σει τα χαρακτηριστικά του και στους δύο γιους, αλλά ο ίδιος είχε συρρικνωθεί σε μέγεθος μικρού παιδιού και κα- θόταν στην αναπηρική καρέκλα με μια καρό κουβέρτα στα γόνατα. Η χειραψία του ήταν, ωστόσο, εκπληκτικά δυνατή και το βλέμμα του αλέγρο. «Ααα, αυτός είναι λοιπόν ο νεαρός μας!» είπε με μια χαρωπή έκφραση στο πρόσωπό του, και ο Μάρτιν ένιωσε σαν σχολειαρούδι μπροστά στον διευθυντή. Υπήρχε κάτι απίστευτα επιβλητικό στον γέρο αυτόν, και ο Μάρτιν ήξε- ρε ήδη την ιστορία του. Ότι είχε γεννηθεί φτωχότερος και από ασκητή, αλλά μετά είχε οικοδομήσει, από το τίποτα, μια αυτοκρατορία, η οποία σήμερα είχε έναν κύκλο δισε- κατομμυρίων σε όλο τον κόσμο. Αυτή την ιστορία την ήξε- ραν οι περισσότεροι Σουηδοί. «Το τραπέζι είναι έτοιμο τώρα!» Μια γυναικεία φωνή ακούστηκε από το άνοιγμα της πόρτας και τα βλέμματα όλων στράφηκαν προς τα εκεί. Μια γυναίκα με μια παλιο- μοδίτικη λευκή ποδιά στεκόταν στην πόρτα και έδειχνε προς την τραπεζαρία. Ο Μάρτιν υπέθεσε ότι ήταν η γυναί- κα του Μπέργιε. «Όντως, ένα νόστιμο φαγοπότι ταιριάζει μια χαρά τώ- ρα» είπε ο Χάραλντ Λιλγιεκρούνα και προχώρησε, πρώτος