Ξένο δέρμα

40 T A N A F R E N C H «Λευκή γυναίκα» είπε «στα είκοσι πέντε με τριάντα, μία μαχαιριά στο στήθος. Ο Κούπερ λέει ότι πέθανε γύρω στα μεσάνυχτα – μία ώρα πάνω μία ώρα κάτω. Δεν μπορεί να είναι περισσότερο ακριβής: το σοκ, οι αλλαγές της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος, αν υπήρξε σωματική δραστηριότητα κοντά στην ώρα θανάτου και όλα τα σχετικά». Προσωπικά, τα πάω καλά με τον Κούπερ, σε αντίθεση με τους περισσότερους ανθρώπους. Παρ’ όλα αυτά, χάρηκα που δεν τον συνάντησα. Η μικρή αγροικία φάνταζε υπερβολικά πηγμένη, γεμάτη βαριά βήματα, ανθρώπους που πηγαινοέρχο­ νταν και μάτια καρφωμένα πάνω μου. «Εδώ μαχαιρώθηκε;» ρώτησα. Ο Σαμ κούνησε το κεφάλι. «Δύσκολο να πει κανείς. Θα περιμένουμε να δούμε τι θα καταφέρει το Εγκληματολογικό, όμως όλη αυτή η βροχή χτες βράδυ εξαφάνισε πολλά στοιχεία. Δεν θα βρούμε πατημασιές στο μονοπάτι ή ίχνη αίματος, τίποτα τέτοιο. Πάντως, θα έλεγα ότι δεν είναι αυτός ο αρχικός τόπος του εγκλήματος. Έμεινε όρθια για κάποια ώρα τουλάχιστον αφότου μαχαιρώθηκε. Βλέ­ πεις εκεί; Το αίμα έχει κυλήσει στο μπατζάκι του τζιν της». Ο Φρανκ έστρεψε πρόθυμα τη δέσμη του φακού προς το σημείο. «Και έχει λάσπες και στα δύο γόνατα και ένα σκίσιμο στο ένα, σαν να έτρεχε και να έπεσε». «Ψάχνοντας καταφύγιο» συμπέρανα. Η εικόνα αναδύθηκε βίαια σαν ξεχασμένος εφιάλτης: το μονοπάτι να φιδογυρίζει μες στο σκοτάδι, εκείνη να τρέχει με τα πόδια της να γλιστρά­ νε απεγνωσμένα στα χαλίκια, η ανάσα της, ακανόνιστη, να βουίζει στ’ αυτιά της. Μπορούσα να νιώσω τον Φρανκ να στέ­ κεται επιφυλακτικά παραπίσω χωρίς να μιλάει, παρακολου­ θώντας. «Θα μπορούσε» είπε ο Σαμ. «Ίσως ο δολοφόνος να την κυνηγούσε, ή έτσι να νόμιζε εκείνη. Θα μπορούσε να είχε αφή