Ξένο δέρμα

36 T A N A F R E N C H Όμως το πρώτο πράγμα που μου χτύπησε στον συγκεκρι­ μένο τόπο του εγκλήματος ήταν το πόσο αμυδρό αποτύπωμα είχε αφήσει πίσω του ο δολοφόνος. Είχα ατσαλώσει τον εαυτό μου να αντικρίσει σκηνές που ούτε να φανταστώ δεν ήθελα: το θύμα γυμνό, με χέρια και πόδια ανοιχτά, βάναυσες σκοτεινές πληγές, τόσο πολλές, που δεν θα μπορούσες να τις μετρήσεις, ανθρώπινα μέλη σκορπισμένα εδώ κι εκεί. Αλλά το κορίτσι αυτό έδειχνε σαν να είχε βολευτεί προσεκτικά στο πάτωμα και να είχε αφήσει την τελευταία της πνοή με έναν παρατεταμένο ήσυχο αναστεναγμό, διαλέγοντας τον χρόνο και τον τόπο μόνο του, χωρίς να έχει ανάγκη τη βοήθεια κάποιου άλλου για να το κάνει. Ήταν ξαπλωμένη ανάσκελα μες στις σκιές μπροστά από το τζάκι, τακτικά, με τα πόδια ενωμένα και τα χέρια στο πλάι. Φορούσε ένα χοντρό σκούρο μπλε παλτό, που είχε ανοίξει όπως ήταν ξεκούμπωτο. Από κάτω είχε μπλε τζιν –ανεβασμένο και κουμπωμένο–, αθλητικά παπούτσια και μπλε μπλουζάκι με ένα ψυχεδελικό σχέδιο αστεριού στο στήθος. Το μόνο πράγμα που έδειχνε ασυνήθιστο ήταν τα χέρια της, σφιγμένα σε γροθιές. Ο Φρανκ και ο Σαμ είχαν σταθεί πλάι μου. Έριξα στον Φρανκ ένα απορημένο βλέμμα. Και λοιπόν; Εκείνος απλώς με κοι­ τούσε, χωρίς το πρόσωπό του να προδίδει οτιδήποτε. Ήταν μετρίου αναστήματος, ο σωματότυπός της σαν τον δικό μου, δεμένος και αγορίστικος. Το πρόσωπό της ήταν γυ­ ρισμένο από την άλλη, προς τον τοίχο στο βάθος, και το μόνο που μπορούσα να δω στο μισοσκόταδο ήταν κοντές μαύρες μπούκλες και λίγο λευκό: την ψηλή καμπύλη ενός ζυγωματικού και την άκρη ενός μικρού πιγουνιού. «Πάρε» μου είπε ο Φρανκ, ανάβοντας έναν μικροσκοπικό αλλά δυνατό φακό. Το φως του περιέβαλε το πρόσωπό της με μια ψυχρή μικρή άλω. Προς στιγμήν ένιωσα σύγχυση ( Ο Σαμ είπε ψέματα; ), διό­ τι τη γνώριζα την κοπέλα, το πρόσωπο αυτό το είχα δει εκα