Ξένο δέρμα

1 Α υτή είναι η ιστορία της Λέξι Μάντισον, όχι η δική μου. Πολύ θα ήθελα να πω τη μια χώρια από την άλλη, όμως δεν πάει έτσι. Νόμιζα ότι μας είχα συρράψει στις άκρες με τα ίδια μου τα χέρια, ότι είχα τραβήξει σφιχτά τις κλωστές, αλλά ότι θα μπορούσα να μας ξηλώσω οποιαδήποτε στιγμή το επι­ θυμούσα. Τώρα πιστεύω ότι το πράγμα πάντα πήγαινε πιο βαθιά και πιο μακριά, υπόγεια, εκτός του οπτικού μου πεδίου και πέρα από τον έλεγχό μου. Αυτό το κομμάτι της ιστορίας λοιπόν είναι δικό μου: όλα όσα έκανα. Ο Φρανκ τα ρίχνει στους άλλους, κυρίως στον Ντά­ νιελ, ενώ, απ’ όσο μπορώ να καταλάβω, ο Σαμ θεωρεί ότι, με κάποιον σκοτεινό και ελαφρώς παράδοξο τρόπο, το λάθος ήταν της Λέξι. Όταν τους λέω ότι δεν είναι έτσι, μου ρίχνουν επιφυ­ λακτικές πλάγιες ματιές και αλλάζουν θέμα. Έχω την αίσθηση ότι ο Φρανκ πιστεύει πως πάσχω από κάποια αλλόκοτη πα­ ραλλαγή του συνδρόμου της Στοκχόλμης. Πράγματι, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει στους μυστικούς μερικές φορές, όχι όμως και στην περίπτωσή μου. Δεν προσπαθώ να προστατέψω κα­ νέναν – δεν έχει μείνει και κανείς άλλωστε. Η Λέξι και οι άλλοι δεν θα μάθουν ποτέ ότι πέφτει σ’ εκείνους το βάρος της ευθύ­ νης – όχι πως θα τους ένοιαζε, βέβαια. Όμως πίστεψέ με: κά­ ποιος άλλος ίσως να μοίρασε τα χαρτιά, ωστόσο εγώ τα πήρα στα χέρια μου και τα έπαιξα μέχρι το τελευταίο, και είχα τους λόγους μου. * * *