Ξένο δέρμα

34 T A N A F R E N C H στον αέρα. Περικοκλάδες, βρύα και μικρά γαλάζια αναρριχη­ τικά λουλουδάκια φύτρωναν στις σχισμές. Κάποιος είχε γράψει με σπρέι δίπλα στην πόρτα ΣΟΥΠΕΡ ΝΤΟΥΠΕΡ! με όχι και πολύ καλλιτεχνικό τρόπο, όμως το σπίτι ήταν εξαιρετικά άβο­ λο για να γίνει τακτικό στέκι. Ακόμα και οι ατίθασοι έφηβοι το είχαν αφήσει στην ησυχία του, να καταρρεύσει μόνο του στον δικό του αργό χρόνο. «Η ντετέκτιβ Κάσι Μάντοξ. Ο αρχιφύλακας Νόελ Μπερν και ο αστυφύλακας Τζo Ντόχερτι από το αστυνομικό τμήμα του Ραθόουεν» έκανε τις συστάσεις ο Φρανκ. «Το Γκλένσκι ανήκει στην επικράτειά τους». «Πληρώνουμε τις αμαρτίες μας» είπε ο Μπερν, και ακού­ στηκε σαν να το εννοούσε. Ήταν γύρω στα πενήντα και κάτι, με κυρτή πλάτη και ξεπλυμένα γαλάζια μάτια. Η στολή του μύριζε υγρασία και ήττα. Ο Ντόχερτι ήταν ένας κρεμανταλάς νεαρός με ατυχή αυτιά, κι όταν του έτεινα το χέρι μου, έμεινε να με κοιτάζει με ένα βλέμμα βγαλμένο κατευθείαν από καρτούν. Σχεδόν μπόρεσα να ακούσω τον γδούπο που έκαναν οι βολβοί των ματιών του επιστρέφοντας στη θέση τους. Ένας Θεός ξέρει τι είχε ακούσει για μένα –οι μπάτσοι είναι μεγαλύτεροι κουτσομπόληδες από οποιαδήποτε κυράτσα στο χωριό–, όμως δεν είχα τον χρόνο να νοιαστώ για τέτοια. Εκτέλεσα το γνωστό νούμερο, χαμογελώ­ ντας του πλατιά και καρφώνοντάς τον στα μάτια, οπότε μουρ­ μούρισε κάτι και άφησε το χέρι μου σαν να τον είχε κάψει. «Θα θέλαμε να ρίξει η ντετέκτιβ Μάντοξ μια ματιά στο πτώμα» εξήγησε ο Φρανκ. «Δεν μου κάνει εντύπωση» είπε ο Μπερν ενώ με περιεργα­ ζόταν. Δεν είμαι σίγουρη ότι το εννοούσε έτσι όπως ακούστηκε. Δεν έμοιαζε να διαθέτει την απαραίτητη ενέργεια. Από τον Ντόχερτι ξέφυγε ένα νευρικό γελάκι.