Ξένο δέρμα

28 T A N A F R E N C H τος Ανθρωποκτονιών που ζητούν κάποιον τρίτο σε μεγάλες υποθέσεις. Ο Σαμ μπορεί να συνυπάρξει με οποιονδήποτε, είναι ο ιδανικός άνθρωπος όταν χρειάζονται ενισχύσεις, και μακάρι να ’ξερα ποιους απ’ αυτούς με τους οποίους δούλευα κάποτε ενίσχυε αυτή τη φορά. Έξω από το χωριό ο δρόμος στένευε και ανηφόριζε φιδογυ­ ρίζοντας ανάμεσα στους αγκαθωτούς θάμνους με τα λαμπρά κίτρινα άνθη, ενώ τα λιβάδια γίνονταν ολοένα πιο μικρά και βραχώδη. Δύο άντρες στέκονταν στην κορφή του λόφου: ο Σαμ, ξανθός, γεροδεμένος και γεμάτος ένταση, με τα πόδια του ανοι­ χτά, στέρεα καρφωμένα στη γη, και με τα χέρια στις τσέπες του μπουφάν του· και, λίγα βήματα πιο πέρα, κάποιος άλλος, με το κεφάλι ψηλά και το κορμί γερμένο προς τα πίσω κόντρα στον δυνατό άνεμο. Ο ήλιος βρισκόταν ακόμη χαμηλά στον ουρανό και οι μακριές σκιές που έριχναν τους έκαναν να φαντάζουν σαν απειλητικοί γίγαντες, οι σιλουέτες τους τόσο αστραφτερές, που σχεδόν αδυνατούσες να τις κοιτάξεις με φόντο τα διαβα­ τάρικα σύννεφα – σαν δύο μαντατοφόροι που βάδιζαν στον στραφταλιστό δρόμο ερχόμενοι από τον ήλιο. Πίσω τους η ται­ νία της αστυνομίας κυμάτιζε μαστιγώνοντας τον αέρα. Ο Σαμ σήκωσε το χέρι όταν τους έγνεψα σε χαιρετισμό. Ο άλλος τίναξε το κεφάλι του στο πλάι, μια γρήγορη κίνηση σαν νεύμα, κι αμέσως κατάλαβα ποιος ήταν. «Σοβαρά τώρα;» είπα προτού καν κατέβω από τη βέσπα. «Ο Φράνκι. Από πού ξεφύτρωσες εσύ;» Ο Φρανκ με σήκωσε στον αέρα αγκαλιάζοντάς με με το ένα χέρι. Τα τέσσερα χρόνια που είχαν περάσει δεν τον είχαν αλ­ λάξει καθόλου. Ήμουν βέβαιη ότι φορούσε ακόμη το ίδιο φθαρ­ μένο δερμάτινο μπουφάν. «Κάσι Μάντοξ. Η καλύτερη ψεύτικη φοιτήτρια που υπήρξε ποτέ. Πού χάθηκες εσύ; Τι είναι όλα αυτά που ακούω περί Ενδοοικογενειακής Βίας;»