Ξένο δέρμα

24 T A N A F R E N C H κι άρχισα να συναρμολογώ ξανά το όπλο μου. Αν δεν επρόκει­ το για κάποιον που γνωρίζαμε, τότε θα ήταν κάτι άσχημο, για να ακούγεται έτσι ο Σαμ. Πολύ άσχημο. Σε γενικές γραμμές, οι ανθρωποκτονίες στην Ιρλανδία είναι ακόμη απλές υποθέσεις: καβγάδες για ναρκωτικά, διαρρήξεις που πάνε στραβά, δολο­ φονίες ΣΟΣ (Σύζυγος Ορμάει σε Σύζυγο ή, ανάλογα με το ποιον ρωτάς, Σκατά Όπως Συνήθως), εκείνη η πολύπλοκη οικογενεια­ κή βεντέτα στο Λίμερικ,* που συνεχίζει να κάνει άνω κάτω τα στατιστικά στοιχεία για δεκαετίες. Δεν είχαμε ποτέ τα όργια από εφιάλτες που αντιμετωπίζουν άλλες χώρες, όπως καθ’ έξη δολοφόνους, περίτεχνα βασανιστήρια, υπόγεια όπου στοιβάζο­ νται πτώματα σαν στρώσεις από φθινοπωρινά φύλλα. Όμως είναι απλώς θέμα χρόνου πλέον. Εδώ και δέκα χρόνια το Δου­ βλίνο αλλάζει πολύ γρηγορότερα απ’ όσο μπορεί ν’ αντέξει το μυαλό μας. Ο Κέλτικος Τίγρης μάς έδωσε υπερβολικά πολλούς ανθρώπους με ελικόπτερα, υπερβολικά πολλούς στριμωγμένους σε γεμάτα κατσαρίδες διαμερίσματα της κολάσεως, απίστευτα πολλούς που απεχθάνονται τη ζωή τους μέσα σε φωσφορίζοντα γραφεία-κλουβιά, αναγκασμένοι να υπομένουν μέχρι το Σαβ­ βατοκύριακο κι ύστερα πάλι από την αρχή. Υπό το βάρος όλων αυτών, καταρρέουμε. Προς το τέλος της θητείας μου στο Αν­ θρωποκτονιών το ένιωθα να έρχεται. Ένιωθα τα σημάδια της παράνοιας στον αέρα, την πόλη να συστρέφεται και να τινάζε­ ται σαν κυνηγόσκυλο έτοιμο ν’ αφηνιάσει. Αργά ή γρήγορα σε κάποιον θα λάχαινε η πρώτη αποτρόπαιη υπόθεση. Δεν διαθέτουμε ειδικούς αναλυτές προφίλ των εγκληματιών, * Η συγγραφέας αναφέρεται στη βεντέτα μεταξύ αντίπαλων εγκλημα­ τικών συμμοριών στην πόλη Λίμερικ, η οποία άρχισε το 2000 και γρήγορα επεκτάθηκε, συμπαρασύροντας πολλές οικογένειες κακοποιών. Ο τραγικός απολογισμός είναι πολλαπλές δολοφονίες, μαχαιρώματα και επιθέσεις με όπλα και αυτοσχέδιες βόμβες. (Σ.τ.Ε.)