Ξενοδοχείο για μάγισσες 2: Περιπέτεια στον Μαγισσόκοσμο

21 «Δείτε αυτόν τον άνθρωπο! Πόσο τέλεια έχει δαμά- σει τον μεταλλικό δράκο του! Εντυπωσιακό, πραγμα- τικά!» είπε κάποιος. «Δε βλέπω τίποτα» παραπονέθηκε μια μάγισσα. «Ο ήλιος με τυφλώνει. Και επιτέλους, κάντε λίγο χώρο και για μας!» «Κάντε ένα ξόρκι να μεγαλώσει το μπαλκόνι» φώναξε ένας πελάτης. «Αμέσως». Ο ηλικιωμένος μάγος Αλφόνσο Πόνσο πλησίασε βιαστικός. «Χαρά μου να βοηθήσω. Επιτρέψτε μου, σας παρακαλώ. Μην ξεχνάτε πως είμαι ο διαση- μότερος μάγος του σήμερα». Ξερόβηξε λίγο. «Χέξουμ, κβέξουμ, βαντεβέξουμ, περπλέξουμ! Δόντι αρουραίου και σπάνιο φυλαχτό, κάνε το μπαλκόνι τούτο άνετο και σκοτεινό». Ακολούθησε ήχος τριξίματος. Το μπαλκόνι άρχισε να μεγαλώνει προς όλες τις κατευθύνσεις και έγινε μεγάλο σαν τραμ… ώσπου ξαφνικά ξεκόλλησε και προσγειώθη- κε στο έδαφος, μέσα στους χοντρούς θάμνους στο πίσω μέρος του σπιτιού. Ακούστηκαν θυμωμένα ουρλιαχτά, και σκόνη σηκώθηκε από το έδαφος. Η μαμά της Ροζαλί έπιασε το κεφάλι της απελπισμένη. «Τουλάχιστον εδώ κάτω δε θα μας καίει ο ήλιος» ακούστηκε η πνιχτή φωνή του Αλφόνσο Πόνσο. «Αχ, ελάτε, μη θυμώνετε. Δεν είχα κακή πρόθεση!»