Ξενοδοχείο για μάγισσες 2: Περιπέτεια στον Μαγισσόκοσμο

16 περπατάνε και να κοιτάζουν επίμονα την οθόνη του, ώστε να μην ξεχωρίζουν από τους ανθρώπους. Τα κι- νητά ήταν όλα παλιά και δε λειτουργούσαν, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να το προσέξει κανείς. «Έλα πιάσε με, μυτόγκα!» Ένας βάτραχος ξεγλί- στρησε από το χέρι της Ροζαλί και με ένα σάλτο βρέθηκε στο ράφι με τα αποξηραμένα κοτοπόδαρα. Η Ροζαλί γύρισε το βλέμμα της θυμωμένη προ- σπαθώντας να τον εντοπίσει. Αυτή η δουλειά ήταν πολύ εκνευριστική. Γιατί δεν έβαζαν να την κάνει η Μιράντα, η αδερφή της; Το μόνο που ήξερε ήταν να βολτάρει στο σκοτεινό κελάρι με εκείνο το βαμπιροα- γόρι και να χαχανίζει κάθε φορά που εκείνο την απο- καλούσε «γλυκό μου λουκανικάκι αίματος». «Βαβάξουμ, πλάξουμ!» ακούστηκε ένα κρώξιμο δί- πλα της. «Μεγάλη γατούλα!» Αυτός ήταν ο μικρός της αδερφός, ο Βίνσεντ. Τον τελευταίο καιρό ξεστόμιζε σαν τρελός ξόρκια και έφτιαχνε ζώα, που τόσο αγαπούσε. Δευ- τερόλεπτα πριν στεκόταν εκεί μία ζέβρα και μασουλούσε τον καναπέ, ώσπου βρέθηκε κάποιος ενήλικας και την εξαφάνισε με ένα ξόρκι. Και τώρα, ο Βίνσεντ ήθελε μια γάτα προφανώς.