Ξενοδοχείο για μάγισσες

14 Η κυρία Μίτελμπαχ έκανε μια γκριμάτσα απογοή- τευσης. Η ονομασία αυτή δεν παρέπεμπε σε τζακούζι και μασάζ. Και ο κύριος Μίτελμπαχ κατσούφιασε, αλλά για δια­ φορετικό λόγο. Θα ορκιζόταν πως μόλις είχε δει ένα μικρό κορίτσι να κινείται στη σκεπή του ξενοδοχείου και να μπαίνει μέσα στην καμινάδα. Δεν μπορεί να ήταν αλήθεια όμως. Και πού στο καλό ήταν οι γονείς της; Στην οδό Ροβινίας δεν υπήρχαν παιδιά που σκαρ- φάλωναν στις σκεπές! Και επ’ αυτού θα φρόντιζε να ενημερώσει ο ίδιος προσωπικά τους ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου. Χωρίς να χάσει λεπτό, κατευθύνθηκε αποφασιστικά προς τα εκεί. Η Κλάρα τον ακολούθησε διακριτικά. Αυτό ήθελε να το δει από κοντά. Μέσα στο ξενοδοχείο Η Μοβ Νυχτερίδα, ο ασπρομάλ- λης κύριος περνούσε στην αίθουσα υποδοχής. «Μπε- λίντα;» φώναξε. «Πού είσαι, γλυκό μου τερατάκι;» Κάτι κουνήθηκε πίσω από τη ρεσεψιόν. Σε εκείνο ακριβώς το σημείο, κρεμασμένη από το ταβάνι με το κεφάλι ανάποδα, υπήρχε μια νυχτερίδα. Ροχάλιζε τόσο δυνατά, που έκανε την ντουλάπα στη γωνία να σείεται. Η νυχτερίδα πάντως δεν ήταν μοβ, αλλά σκούρα καφε- τιά και αρκετά ζαρωμένη.