Ξενοδοχείο για μάγισσες

28 ζαλί. «Πραγματικά ανεκτίμητη συλλογή. Εσείς πόσα έχετε;» «Κανένα». Η Κλάρα χαχάνισε. Τι παράξενο που ήταν αυτό το κορίτσι! Αλλά και ενδιαφέρον. Χίλιες φορές πιο ενδιαφέρον από τη Λίζι και την Ίζι, τα δίδυμα από την οδό Ροβινίας 10, που πήγαιναν στην ίδια τάξη με την ίδια και ήθελαν να παίζουν συνέχεια με το κουκλόσπι- το της Μπάρμπι που είχε σπίτι της. Εκείνη όμως είχε βαρεθεί πια τελείως τις πλαστικές κούκλες, που ήταν ντυμένες στην εντέλεια και βαμμένες με τόνους μακι- γιάζ. «Πώς σε λένε;» «Είμαι η Ροζαλί Βατραχοπόδη. Εγώ και οι δικοί μου είμαστε από τον μαγισσόκοσμ…»ΗΡοζαλί κάλυψε το στό- μα με την παλάμη της. «Ε… Εννοώ…» Παραλίγο να της ξε- φύγει η αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι όμως δεν έπρεπε να μάθουν την πραγματική ταυτότητα της οικογένειάς της. Τώρα ο άντρας μιλούσε αναστατωμένος στο κινητό του. «Αστυνομία εκεί;» ρώτησε ο κύριος Μίτελμπαχ. «Στείλτε παρακαλώ ένα περιπολικό στην οδό Ροβινίας 8… γιατί εμφανίστηκαν στα μέρη μας κάτι πολύ παρά- ξενοι άνθρωποι. Έχουν μαζί τους κοράκια που φοράνε αδιάβροχα και ανήλικα παιδιά χωρίς επίβλεψη. Και επίσης έπιπλα που μιλάνε και ανθρώπινα μέλη που περπατάνε. Ναι, αυτιά πιο συγκεκριμένα».