Ξενοδοχείο για μάγισσες

25 Ο κύριος Μίτελμπαχ δεν απάντησε. Έμεινε να κοι- τάζει το αυτί που τρέκλιζε στο έδαφος, πασχίζοντας να σταθεί όρθιο. Εκείνη τη στιγμή ο ουρανός σκοτείνιασε λίγο. Η Ροζαλί κοίταξε προς τα πάνω και είδε ένα πελώριο μαύρο κοράκι να ορμάει στο ξενοδοχείο. «Προσοχή» είπε προειδοποιητικά. «Νομί- ζω πως έρχεται κάποιος». Το κοράκι πέταξε απευθείας μέσα από το παράθυρο και προσγειώθηκε στον πολυέλαιο της ρεσεψιόν. Από εκεί πέταξε στο πάτωμα και μεταμορφώθηκε σε ψηλό- λιγνο άντρα με μαύρο αδιάβροχο. Ο κύριος Μίτελμπαχ ξεφύσηξε αναστατωμένος. «Εί- μαι… από την Επιτροπή Καλής Γειτνίασης…» ψέλλισε. Το βλέμμα του έπεσε στη Ροζαλί, έπειτα στο τεράστιο αυτί, στον άνθρωπο-κοράκι και πάλι πίσω στη Ροζαλί. «Καλής, μάλιστα!» είπε με βραχνή φωνή, έπειτα μπήκε στο ξενοδοχείο και, χωρίς προειδοποίηση, κάθισε από- τομα σε ένα κιβώτιο, που ήταν ακόμη γεμάτο πράγματα. Ξυλοπόδαρα, κουζινικά, σιρόπι σαλιγκαριών και κομπρέσες από φιδόδερμα , έγραφε πάνω. «Θα με ξεπακετάρετε επιτέλους; Πόσο να περιμένω ακόμα;» γκρίνιαξε αμέσως το κιβώτιο. Ο κύριος Μίτελ- μπαχ αναπήδησε τρομαγμένος. Από κάπου κοντά ακούστηκε ένα χαχανητό. Η Ροζα-