Ξενοδοχείο για μάγισσες

23 ήταν πολύ κοπιαστικό να παριστάνεις τον άνθρωπο για παραπάνω από πέντε λεπτά. Όμως δεν ήταν και απαραίτητο να μιλήσει στο κορίτσι. Απλώς θα περνού- σε μπροστά από τον κήπο, κουνώντας επιδεικτικά το τεράστιο αυτί της. Η Ροζαλί άνοιξε την πόρτα και παραλίγο να πέσει πάνω σε έναν χοντρό άντρα με φαλάκρα, που στεκόταν απ’ έξω. Χριστέ μου, ένας περίεργος άνθρωπος! Αυτός δεν ήταν ο άντρας από απέναντι; «Λέγομαι Μίτελμπαχ και είμαι από την Επιτροπή Καλής Γειτνίασης» είπε ο άντρας απότομα. «Να έχετε μια μαγική μέρα» ανταπέδωσε η Ροζαλί τον χαιρετισμό. Ο κύριοςΜίτελμπαχ κοίταξε εξεταστικά το παράξενο παιδί. Ώστε ήταν και αναιδές… «Είναι εδώ οι γονείς σου;» ρώτησε αυστηρά. ΗΡοζαλί δεν ήξερε τι να απαντήσει. Κοίταξε τις νιφά- δες χιονιού που έπεφταν αργά πάνω στον άντρα, Ιούλιο μήνα. Μάλλον οφείλονταν σε μάγια που έκανε η γιαγιά στον ύπνο της. Η αλήθεια είναι ότι λάτρευε το χιόνι. «Αγάπη μου, κρέμεται ακόμη από το ταβάνι η μητέρα σου; Μπορείς να πας να την ξυπνήσεις, σε παρακαλώ;» Η φωνή του μπαμπά αντήχησε μεγαλοπρεπώς από το παράθυρο του ισογείου. «Και πες της να μη ρίχνει χιόνι». Ο κύριος Μίτελμπαχ γούρλωσε τα μάτια.