Χάθηκε βελόνι

ΧΑΘΗΚΕ ΒΕΛΟΝΙ 29 ένα μπουκαλάκι νερό, ευτυχώς δροσερό ακόμη. Το κινητό έπιανε μια γραμμή από ελληνικό σήμα. Άνοιξα το ίντερνετ. ΗΑλβανία για μισό αιώνα βρισκόταν σε άλλη διάσταση. Από το 1946 μέχρι και το 1991 ήταν αποκομμένη, φρούριο. Σαράντα χρόνια την κυβερνούσε ο Ενβέρ Χότζα, ένας μορ­ φωμένος μα και σκληρός κομμουνιστής ηγέτης. Άνθρωποι έχασαν τη γη τους, δούλευαν μεροκάματο σ’ αυτήν. Υπήρχε μεγάλη φτώχεια, αλλά δωρεάν παιδεία και περίθαλψη για όλους. Περίπου 170.000 τσιμεντένια πολυ­ βολεία χτίστηκαν σε όλη τη χώρα, που δεν χρησιμοποιή­ θηκαν ποτέ. Περίπου 15.000 άνθρωποι εκτελέστηκαν για πολιτικούς λόγους. Δυόμισι ώρες αργότερα ήμουν στο Δρεπένι. Αυτοκίνητα σπρώχνονταν να περάσουν από τον κεντρικό δρόμο. Του­ ρίστες στις καφετέριες και στις ταβέρνες. Ηπαραλία μπρο­ στά γεμάτη κόσμο και ομπρέλες. Ήταν κυρίως μια γλώσσα γης δίπλα στη θάλασσα. Προς την ενδοχώρα τα κτίρια γρήγορα λιγόστευαν. Έβλεπες μό­ νο βουνά. Στις πλαγιές εδώ κι εκεί άναρχα μερικές οικο­ δομές. Δρεπένι λεγόταν μια ολόκληρη επαρχία με τριάντα χω­ ριά και σαράντα χιλιάδες ανθρώπους. Οι περισσότεροι μι­ λούσαν ελληνικά. Μια λωρίδα με βουνά στην ακτογραμμή από Αγίους Σαράντα μέχρι Αυλώνα. Εγώ τώρα βρισκόμουν στην πρωτεύουσα της περιοχής. Κι ας μην της φαινόταν. Διάβασα πως το όνομα σχετιζόταν με το Δερβένι της