Χάθηκε βελόνι

28 ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΡΜΑΝΤΟ ΓΚΕΖΟΣ Στον δρόμο σκεφτόμουν όσα είχα μάθει από εκείνη τη σύντομη επίσκεψη. Ήταν πολλά. Ο θάνατος και των δύο γονιών του Αλέξανδρου. Η ύπαρξη ενός χαμένου μικρότε­ ρου αδερφού. Ποιος ξέρει τι απέγινε εκείνο το μωρό που χάθηκε στα σύνορα. Αν ζούσε ή αν πέθανε. Όμως εγώήθελα να μάθωαν ζούσε ακόμη ο Αλέξανδρος. Γι’ αυτό είχα ξεκινήσει το ταξίδι. Ήθελα να μάθω αν είχε πέσει από καμιά γέφυρα πάνω στην απελπισία του. Αν τον είχε πατήσει κανένα αυτοκίνητο εκεί που περπατούσε χα­ μένος στις σκέψεις του. Στην Κακαβιά δεν είχε κόσμο, αλλά έμεινα δύο ώρες. Εντα­ τικοί έλεγχοι λόγω των πολιτικών εντάσεων των ημερών. Οι υπάλληλοι και των δύο χωρών, πάντως, ήταν ευγενέ­ στατοι. Πέρασα δείχνοντας μόνο την ταυτότητα. Ξαφνικά τα βουνά έγιναν πιο άγρια. Πιο ξερά. Αναρω­ τήθηκα μήπως ήταν η ιδέα μου. Περνούσα από διάφορα χωριά με ελληνικές πινακίδες. Όσο προχωρούσα οι πινα­ κίδες αυτές λιγόστευαν. Τη θέση τους έπαιρναν αλβανικές. Από ένα σημείο και μετά οδηγούσα στην άκρη του βου­ νού. Στο αριστερό μου χέρι το Ιόνιο. Ο δρόμος στενός. Όλο στροφές, γαϊδούρια κι αγελάδες. Έβλεπες παντού τσιμεντένια πολυβολεία. Γεμάτα τα βουνά. Ένιωσα πολύ άβολα. Μια αίσθηση σαν να με κατα­ σκόπευαν διαρκώς. Σταμάτησα σε ένα ύψωμα. Η θάλασσα άστραφτε. Ήπια