Χάθηκε βελόνι

ΧΑΘΗΚΕ ΒΕΛΟΝΙ 27 Αλέξανδρος ούτε που ξέρω τι κάνει τόσα χρόνια. Χαμένα τα ’χε μια ζωή έτσι κι αλλιώς. »Να σου πω, εγώ πάνω ούτε για βόλτα δεν θέλω να πάω τώρα. Ανεβαίνω καμιά φορά και μου φαίνεται λες κι είμαι ξένος. Ούτε για δουλειά δεν μπορείς να κάτσεις, να οργώ­ σεις το κτήμα σου. Τρώγονται ακόμη οι Έλληνες με τους Αλβανούς. Ενώ εδώ, ε; Όλα στην πένα. Έχουν πέσει πολύ τα πράγματα, εντάξει, αλλά έχει δουλειά. Και, ξέρεις, μά­ θαμε κιόλας τώρα. Έχω νοικιάσει πέντε στρέμματα πορ­ τοκάλι, ξέρεις τι αφήνουνε; Και πάει καλά το βάψιμο, έβγαλα και μπλούζες τώρα, δες. ΕΛΑΙΟΧΡΩΜΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΕΣ – ΜΑΡΚΟΣ ΖΕΦΟΣ. Ε ; Καλλιτέχνης μεγά­ λος, να ξέρεις». Νύχτωσε χωρίς να το πάρω είδηση. Είχα ήδη αποφασί­ σει για το ταξίδι της επόμενης μέρας. Κάποια στιγμή ήρθε κι η γυναίκα του, μια συμπαθητική κοπέλα από την περιο­ χή. Μου πρότειναν να κοιμηθώ εκεί και δέχτηκα με ευχα­ ρίστηση. Είχε ένα ματς στην τηλεόραση και το είδαμε τρώ­ γοντας σουβλάκια. Πριν κοιμηθώ, πήρα ένα τηλέφωνο την Κωνσταντίνα. Δεν το σήκωσε. Την ξαναπήρα, πάλι το ίδιο. Της έστειλα μήνυμα ότι είμαι καλά. Το πρωί σηκωθήκαμε όλοι νωρίς και ήπιαμε καφέ στο μπαλκόνι. Είχε ζέστη και υγρασία. Τους ευχαρίστησα για τη φιλοξενία. Πριν φύγω, ζήτησα να δω λίγο το μωρό. Προσπάθησα να παρατηρήσω τα μά­ τια του, αλλά κοιμόταν.