Χάθηκε βελόνι

ΧΑΘΗΚΕ ΒΕΛΟΝΙ 21 λεπτομέρεια. Την ίδια σκηνή μού τη μελετούσε κι ο μπαρμπα- Μήτσος όταν άρχισε να τα χάνει. Ο Παύλος λοιπόν περνούσε κάθε μέρα αποδώ να πάρει τσιγάρα. Άσσο ιντερνάσιοναλ το 23άρι. Τον έβλεπα πια με άλλο μάτι εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα. Έβλεπα κάποιον που ήξερε τα πάντα για τον γέρο μου και τον συμπάθησα γιατί συνάμα ήτανε και καλός άνθρωπος. Δεν είχε ενοχλήσει ποτέ κανέναν και πάντα με το δικό του χιούμορ που μόνο εκείνος καταλάβαινε. Πριν κάνα δίμηνο με ρώτησε την πιο συνηθισμένη ερώτηση, αλλά πραγματικά με έναν τρόπο που με παραξένεψε. «Εσύ καλά είσαι, ρε Γιώργο;» Με παραξένεψε αλ- λά δεν έδωσα σημασία πολλή. Εξακολούθησε να έρχεται για τον Άσσο κάθε μέρα. Σήμερα έκλεισα για καμιά ωρίτσα και μόλις ήρθα άκουσα την καμπάνα να χτυπάει λυπητερά. Δεν ήξερα τίποτα, η γειτόνισσα με το κοσμηματοπωλείο μου το είπε. Ο Παύλος δεν ζούσε πια. Χωρίς να το καταλάβω, έβαλα τα κλά- ματα, ο μαλάκας. Στον νου μου ήρθανε οι εικόνες πριν από πολ- λά χρόνια όταν τους έβλεπα με τον γέρο μου να κάθονται να καπνίζουνε και να μιλάνε με τις ώρες για τα βουνά της Αλβα- νίας. Ένιωθα ένοχος όταν πέθανε ο γέρος μου που δεν έκατσα εγώ να τον ακούσω. Προσπάθησα μετά με τον Παύλο να επα- νορθώσω και τον ρωτούσα συνέχεια για ό,τι του είχε πει. ΟΠαύ- λος πάντα ορεξάτος, μου μιλούσε με θαυμασμό για εκείνον. Κι εγώ ένιωθα για λίγο ανακουφισμένος γιατί έτσι τιμούσα με τον τρόπο μου τον μπαρμπα-Μήτσο. Χαιρόμουνα πραγματικά να βλέπω τον δόλιο τον Παύλο. Ένιωθα ότι βαστούσε το πιο πολύ- τιμο κομμάτι του μπαρμπα-Μήτσου, κάτι που εγώ με την ανω-