Χαρούμενα μαγικά Χριστούγεννα

6 Ήταν Χριστούγεννα κι ένας κύριος βγήκε ν’ αγοράσει παιχνί- δια για τα παιδιά του και τα εγγόνια του… Ας μην μπλέξουμε όμως σε λεπτομέρειες: ο κύριος αυτός ήμουν εγώ, και δεν είμαι δα και σπουδαίο πρόσωπο, εδώ που τα λέμε. Να με, λοιπόν, ν’ αναστενάζω από μαγαζί σε μα- γαζί, από βιτρίνα σε βιτρίνα, όλο και πιο αναποφάσιστος και μπερδεμένος. Είχα ξεκινήσει με τη ζωηρή επιθυ- μία ν’ αγοράσω στα παιδιά τα παι- χνίδια που εγώ ο ίδιος λαχταρούσα όταν ήμουν παιδί και που ποτέ δε μου τα χάρισε κανείς. Τώρα όμως, εκείνα τα παιχνίδια είτε δεν υπήρχαν πια είτε είχαν μείνει καταχωνιασμένα κάτω από σκάλες και μέσα σε αποθήκες, να σκονίζονται και ν’ αρα- χνιάζουν. Μπροστά μπροστά φάνταζαν τα καινούρια παιχνίδια, που για μένα ήταν σκέτο μυστήριο… Δεν καταλάβαινα τι ήταν, πώς λειτουργούσαν, πώς ήταν δυνατόν να διασκεδάζουν τα παιδιά με αυτά. Θα ’πρεπε ίσως, προτού βγω για ψώνια, να είχα παρακολουθήσει κάποιο σεμινά- ριο για σύγχρονα παιχνίδια, κυρίως ηλεκτρονικά.