Χαμένος

1 Ο Νέιθαν Μπράιτ δεν μπορούσε να δει τίποτα, και μετά τα είδε όλα μονομιάς. Είχε φτάσει στο τέρμα της ανηφόρας, σφίγγοντας το τιμόνι για να μη χάσει τον έλεγχό του στο κακοτράχαλο έδαφος, και ξαφνικά εμφανίστηκαν όλα μπροστά του. Ευδιάκριτα αλλά μερικά χιλιόμετρα μακριά, δίνοντάς του αρκετά λεπτά για να χωνέψει τη σκηνή που πλησίαζε απειλητικά. Έριξε μια γρήγορη ματιά στη θέση του συνοδηγού. Μην κοιτάς , ένιωσε τον πειρασμό να πει, αλλά δεν μπήκε στον κόπο. Ήταν μάταιο. Το θέαμα τραβούσε το βλέμμα. Παρ’ όλα αυτά, σταμάτησε το αυτοκίνητο μακρύτερα από τον φράχτη απ’ όσο χρειαζόταν. Τράβηξε χειρόφρενο, αφήνοντας τη μηχανή και το κλιματιστικό αναμμένα. Και τα δύο διαμαρ­ τυρήθηκαν για τη δεκεμβριάτικη ζέστη του Κουίνσλαντ, σκού­ ζοντας παράφωνα. «Μείνε στο αμάξι» είπε. «Μα...» Ο Νέιθαν κοπάνησε την πόρτα πριν ακούσει τη συνέχεια. Πήγε προς τον φράχτη, χώρισε τα δύο επάνω σύρματα και πέ­ ρασε ανάμεσά τους για να βρεθεί από τη δική του μεριά σ’ εκείνη των αδερφών του. Ένα αυτοκίνητο 4X4 ήταν παρκαρισμένο κοντά στον τάφο του κτηνοτρόφου, κι αυτό με αναμμένη τη μηχανή και με το