Χάλια ρεκόρ (Χειρότερα δε γίνεται)

8 Σήμερα το ξημέρωμα έγινα 11 ετών και 111 ημε­ ρών, αν το έχω υπολογίσει σωστά. Με λένεΜΠΕΝ και δεν είναι υποκοριστικό, για να συνεννοούμα­ στε, εντάξει; Όλοι νομίζουν ότι με λένε Μπενζα­ μέν, Μπενουά ή δεν ξέρω κι εγώ τι, κι αυτό το πράγμα ΜΟΥ ΤΗ ΣΠΑΕΙ! Αλλά δε θα αφηγηθώ όλη μου τη ζωή εδώ. Θα γράψω το βιβλίο των ρεκόρ ΜΟΥ. Προσοχή, δεν πρόκειται για αθλητικά ρεκόρ! Το ίδιο μου κάνει αν τρέχω το κατοστάρι σε 9 δευτερόλεπτα και 52 εκα­ τοστά του δευτερολέπτου, ή σε 3 ώρες, 37 λεπτά και 28 δευτερόλεπτα. Όχι, εμένα τα δικά μου ρεκόρ είναι ΧΑΛΙΑ! Γιατί μάλλον είμαι κι εγώ χάλια. Έτσι φαίνεται. Όλοι αυτό λένε. 1)Ο πατέρας μου: «Πάλι έσπασες ένα ποτήρι! Είναι το τρίτο σε μια βδομάδα! Τι χάλια είναι αυτά; Δεν μπορείς να προσέχεις λίγο;» Ενώ αυτός μια μέρα είχε σπάσει πέντε πιάτα στη σειρά. 2) Η μητέρα μου: «3 στα αγγλικά; Μα τι χάλια είναι αυτά, παιδάκι μου!» Όταν η μητέρα μου με λέει «παιδάκι μου», είναι πολύ κακό σημάδι. σ τ ι ς 3 . 4 5 α κ ρ ι β ώ ς