Εγκυκλοπαιδικό βιογραφικό λεξικό νεότερης Θεσσαλικής ιστορίας

114 | Δ πατριωτική του δράση και έμεινε αιχμάλω- τος στις φυλακές «Αβέρωφ», στις φυλακές Λάρισας και κατέληξε στοστρατόπεδοΝτα- χάου, όπου βασανίστηκε φριχτά. Απελευ- θερώθηκε από τους Αμερικανούς και επέ- στρεψε στην Ελλάδα. Διατέλεσε γραμματέ- ας και αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου και αρχιμανδρίτης στοΠαγκόσμιο Συμβού- λιο των Εκκλησιών στοΆμστερνταμ. Χειρο- τονήθηκε επίσκοπος της μητροπόλεως Τριφυλίας και Ολυμπίας και το 1957 μητρο- πολίτης Δημητριάδος. Η φιλανθρωπική δράση του Δαμασκηνού ήταν μεγάλη. Ορ- γάνωσε παιδικές κατασκηνώσεις στη μονή Ξενιάς και στην Αμαλιάπολη, μαθητικά και λαϊκά συσσίτια στον Βόλο και στην Αγιά, οικοδόμησε το γυμνασιακό οικοτροφείο στον Βόλο και αποπεράτωσε τον ημιτελή μητροπολιτικόοίκο. Στα έργα του συγκατα- λέγονται η ανέγερση του πνευματικού κέ- ντρου «Ιωάννης Δαμασκηνός», η ίδρυση Σχολής Κωφαλάλων στον Βόλο και η κατα- σκευή οδού προς τη μονή Ξενιάς. Εκδιώ- χθηκε το 1968 από τη στρατιωτική χούντα και τη συνεργαζόμενη αριστίνδην Σύνοδο, με αποτέλεσμα ναμην μπορέσει ναολοκλη- ρώσει πολλά έργα. Δαμασκηνός Β΄: Επίσκοπος Δομενίκου και Ελασσόνας τηνπερίοδο1570-1574. Πιθανόν να ταυτίζεται με τον Δαμασκηνό Στουδίτη. Δαμασκηνός Στουδίτης (αρχές 16ου αιώ- να-1577): Άγιος, κληρικός και λόγιος με αξιόλογο συγγραφικό έργο, κυρίως θρη- σκευτικού και φιλοσοφικού χαρακτήρα. Γεννήθηκε στηΘεσσαλονίκη και σπούδασε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κων- σταντινούπολη, όπου χειροτονήθηκε και μετονομάστηκεΔαμασκηνόςαπόΔιονύσιος. Λόγωτης συγγένειάς τουμε τονΆγιοΔαμια- νό τονΜεριχοβίτη εικάζεται ότι είχε θεσσα- λική καταγωγή. Απέκτησε αξιόλογη θεολο- γική παιδεία και ανέπτυξε διδασκαλική και ιερατική δράση σε περιοχές της Θεσσαλίας και τηςΜακεδονίας. Μεταξύ των ετών 1550 και 1558, δραστηριοποιήθηκεστηνπεριοχή των Τρικάλων, μάλλον ως δάσκαλος της ΣχολήςΤρίκκης. Διατηρούσε επαφές με μο- ναστήρια τωνΜετεώρων και τις μονέςΟλυ- μπιώτισσας στην Ελασσόνα και Αγίας Ανα- στασίας στη Χαλκιδική. Ταξίδεψε στην Πο- λωνία ως εκπρόσωπος του Πατριάρχη και επιστρέφοντας, το 1560, χειροτονήθηκε επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης. Μεταξύ 1570-1574 πιθανόν ανέλαβε αρχιερατικό ρόλο στη μητρόπολη Δομενίκου και Ελασ- σόνος.Την περίοδο 1573-1574 ανέλαβε την επιτροπεία του οικουμενικού θρόνου. Το 1574 τοποθετήθηκε μητροπολίτης Ναυπά- κτου και Άρτης, όπου και παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του. Ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση είχε το έργο του «Θησαυρός», το οποίο μέ- χρι την επανάσταση του 1821 γνώρισε τρι- άντα εννέα επανεκδόσεις και πολλές μετα- φράσεις. Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται στις 27 Νοεμβρίου. Δαμιανός (1500±-1568): Οσιομάρτυρας. Γεν- νήθηκε στις αρχές του ΙΣΤ΄ αιώναστο χωριό Μερίχοβο – Αγία Τριάδα Καρδίτσας. Σε νε- αρή ηλικία επέλεξε τη μοναστική ζωή στη μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους. Προσέ- φερε τις υπηρεσίες του διδάσκοντας στην περιοχή του Ολύμπου Θεσσαλίας, του Κίσ- σαβου, της Λάρισας και των Αγράφων. Με την κατηγορία του πλάνου και του ψευτο- μοναχού, εγκατέλειψε την ιδιαίτερηπατρίδα του. Σε συνεργασία με άλλους μοναχούς, οικοδόμησε μονή στον Κίσσαβο. Συνελή- φθη από τους Οθωμανούς, λόγω της συνε- χούς χριστιανικής διδασκαλίας του, και βασανίστηκε για να εξισλαμιστεί. Ρίχτηκε στη φωτιά ζωντανός στις 14 Φεβρουαρίου 1568, και η στάχτη του σκορπίστηκε στον Πηνειόποταμό. Ημνήμη του τιμάται στις 14 Φεβρουαρίου.