Εγκυκλοπαιδικό βιογραφικό λεξικό νεότερης Θεσσαλικής ιστορίας

| 113 Δ καθιερώθηκε ως κωμικός ηθοποιός και συ- νεργάστηκε με μεγάλους ηθοποιούς και τραγουδιστές της εποχής του, όπως ηΣοφία Βέμπο. Πρωταγωνίστησεσεσημαντικάθεα- τρικά έργα. Κατά την κατοχή, υπήρξε ιδιαί- τερα ενεργό μέλος της εθνικής αντίστασης. Μετά τον πόλεμο, συνέχισε την επιτυχημέ- νη καριέρα του, και το 1961 ολοκλήρωσε την καριέρα του στο Κρατικό Θέατρο Βο- ρείουΕλλάδος, όπουκαι πέθανε, δύοχρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια πρόβας. Δαμασκηνός: ΕπίσκοποςΛιτζάς και Αγράφων από το 1678 μέχρι το 1689, οπότε καθαιρέ- θηκε. Δαμασκηνός: Μοναχός και κτήτορας, μαζί με τον Ιωνά και τονΠαρθένιο, περί το1682, της μονής Αγίας Τριάδας Μετεώρων. Δαμασκηνός: Αγιογράφος, ιερομόναχος και χαράκτης από τα Τρίκαλα. Χαλκογράφησε αντιμήνσιο, το οποίο φυλάσσεται στον ναό τωνΑγίωνΑναργύρων Καστοριάς. Αγιογρά- φησε εικόνα, με χρονολογία 1803, η οποία έχει εντοπιστεί στον ναό του Αγίου Μιχαήλ των Συνάδων στη Σκόπελο. Δαμασκηνός: Πρώτος μητροπολίτης Φανα- ριοφερσάλων και τελευταίος επίσκοπος Φαρσάλων. Γεννήθηκεστοδεύτερομισότου 18ου αιώνα, στο Καρπενήσι. Σπούδασε στη ΣχολήΚαρπενησίου. Αρχικά, αναγορεύθηκε επίσκοπος Φαρσάλων το 1808. Τον Μάρτιο του 1821 κλήθηκε, με τησυνένωση, νααντι- μετωπίσει το οξύ πρόβλημα υπερχρέωσης της επισκοπήςΦαναρίου και Νεοχωρίου και χειροτονήθηκε πρώτος μητροπολίτης της μητρόπολης Φαναριοφερσάλων. Υπήρξε μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Τον Νοέμβριο του 1821 μετατέθηκε στη μητρόποληΛάρι- σας. Έδειξε έντονο ενδιαφέρον για την ανα- συγκρότηση της Σχολής της γενέτειράς του και την ίδρυσηβιβλιοθήκης σε αυτή. Για τον σκοπόαυτόσυμμετείχε σε έρανο, σύμφωνα με τους κώδικες της σχολής. Πέθανε δύο, μόλις, μήνες μετά την ανάρρησή του στον θρόνοτηςΛάρισας, δηλαδήπερί τατέλητου 1821 με αρχές του 1822. Δαμασκηνός (1890-1949): Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδας, αντιβασιλέας και πρωθυπουργός της Ελλάδας. Το κοσμι- κό του όνομαήτανΔημήτριος Παπανδρέου και γεννήθηκε στη Δορβιτσά Ναυπακτίας. Ήταν γόνος φτωχής οικογένειας και διδά- χτηκε στο Γυμνάσιο Καρδίτσας, με τη συν- δρομή του θείου του ΧριστόφορουΠαπαν- δρέου, ηγουμένου της μονής Κορώνης. Σπούδασε θεολογία και νομική στο Πανε- πιστήμιο Αθηνών. Το 1917 χειροτονήθηκε διάκος και έλαβε το όνομα Δαμασκηνός. Λίγο αργότερα χειροτονήθηκε πρεσβύτε- ρος και αργότερα αρχιμανδρίτης. Ανέλαβε την ηγουμενία της μονής Κορώνης. Αναδεί- χτηκε μητροπολίτης Κορινθίας, όπου έδειξε αξιόλογη δράση. Ανήλθε στον αρχιεπισκο- πικό θρόνο μετά από πολυετείς συγκρού- σεις με τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσαν- θο. Διατέλεσε αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος τις περιόδους 1922-1938 και 1941-1949. Στη διάρκεια της κατοχής, επέδειξε σημαντικήφιλανθρωπικήκαι αντι- στασιακή δράση. Θεωρείται μια από τις κορυφαίες εκκλησιαστικέςπροσωπικότητες της χώρας.Μετάτηνκατοχή, διατέλεσεαντι- βασιλέας και πρωθυπουργός. Δαμασκηνός (1913-1977): Μητροπολίτης Δημητριάδος. Γεννήθηκε στην Κόρινθο, έμεινε από πολύ μικρός ορφανός και το κο- σμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Χατζόπου- λος. Φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Πα- νεπιστημίου Αθηνών και αναδείχτηκε πρό- εδρος του Θεολογικού Φοιτητικού Συνδέ- σμου και της Παμφοιτητικής Ομοσπονδίας. Χειροτονήθηκε διάκονος και διορίστηκε πρωτοσύγκελλος Κορινθίας. Υπηρέτησεως στρατιωτικός ιερέας, κατά την περίοδο του ελληνοϊταλικούπολέμου. Συνελήφθηγιατην