Βελονιές της πρωτοπορίας

Β Ε Λ Ο Ν Ι Ε Σ Τ Η Σ Π Ρ Ω Τ Ο Π Ο Ρ Ι Α Σ 18 συναγωνιστεί τη γαλλική Belle Époque* (Ωραία Εποχή): ένα ευχά- ριστο διάλειμμα μεταξύ της βικτωριανής εκβιομηχάνισης και του χάους που θα ακολουθούσε τον Α΄ ΠαγκόσμιοΠόλεμο, αλλάζοντας για πάντα τη βρετανική κοινωνία. Οι γυναίκες, παρότι ένιωθαν πιο ελεύθερες, δίσταζαν να ξε- φορτωθούν το βασανιστικό εσώρουχο, που τις εμπόδιζε ακόμα και να αναπνέουν: τον κορσέ. Καθημερινά το σώμα τους κακο- φόρμιζε μέσα σε ένα σφιχτό καλούπι σε σχήμα «S», που έδειχνε φουσκωτό το μπούστο, επίπεδη την κοιλιά και τονισμένους τους γοφούς. Μόνο στο απογευματινό τσάι επιτρεπόταν να μη φορούν κορσέ. Το «φόρεμα του τσαγιού» (tea gown) ήταν το πιο χαλαρό ρούχο της ημέρας. Οι κυρίες της υψηλής κοινωνίας περιέφεραν τη ζωή τους ανάμεσα σε πύργους, όπερες, χοροεσπερίδες, ιππο- δρομίες, τσάγια, κομψούς περιπάτους∙ το ημερήσιο πρωτόκολλο απαιτούσε έως πέντε φορεσιές: Για τις πρωινές επισκέψεις συ- νηθίζονταν καλοραμμένες φούστες με σακάκι, ενώ στις βραδινές κυριαρχούσαν τουαλέτες από ταφτάδες, μπροκάρ και βελούδα, που συνδυάζονταν με δαντελένιες κάλτσες, κεντητά μποτίνια, ομπρελίνα και περίτεχνα καπέλα φορτωμένα άνθη, φρούτα, φτε- ρά ή ολόκληρα βαλσαμωμένα πουλιά: το φαινόμενο Plume Boom θα οδηγούσε ακόμα και κάποια είδη παραδείσιων πτηνών σε εξαφάνιση. Αλλά και ο παράδεισος της παλαιάς αριστοκρατίας ζούσε τις τελευταίες ημέρες της εκστατικής ευδαιμονίας του: Μια νέα κοι- νωνία, με λιγότερους γαλαζοαίματους και τίτλους ευγενείας, ήταν ήδη προ των πυλών. Αυτή η νέα τάξη πραγμάτων θα επηρέαζε τη μόδα όπως ακριβώς και την τέχνη. Αν και το Παρίσι ήταν ανέκαθεν το κέντρο της μόδας του δυ- τικού κόσμου, ο ιδρυτής της υψηλής ραπτικής (haute couture) ήταν Βρετανός: Ο Τσαρλς Φρέντερικ Γουόρθ (Charles Frederick Worth, 1825-1895) μετακόμισε από το Λονδίνο στο Παρίσι με ελά-