Βελονιές της πρωτοπορίας

28 Ζ Ε Φ Η Κ Ο Λ Ι Α «Βασικά συγκαταλέγομαι στους εχθρούς της μόδας» υποστή- ριζε, αφού γνώμονας της δουλειάς της δεν ήταν οι πωλήσεις, αλλά η τελειότητα. Αναζήτησε την ισορροπία μεταξύ της κλασικής ομορ- φιάς και των αναλογιών του γυναικείου σώματος και επανέφερε στη φόρμα τη λιτότητα της αρχαίας γλυπτικής, κάτι που εντυπω- σίασε και κέρδισε τον σεβασμό όλων. Στη Βιονέ οφείλει η διεθνής ενδυματολογία το λεγόμενο «λοξό κόψιμο» (bias cut) του υφάσμα- τος, γι’ αυτό και χαρακτηρίστηκε «Queen of the bias cut» και «Ευ- κλείδης της ραφής». Ο τρόπος κοπής της πάνω σε ανάλαφρα υφά- σματα, όπως σατέν, σιφόν και μουσελίνες, έδωσε ρευστές δη­ μιουργίες, χαρίζοντας ανάγλυφη κίνηση στις γυναίκες που τις φόρεσαν. Δεν συνήθιζε να σχεδιάζει σε χαρτί, αλλά δημιουργούσε τη μινιατούρα του ρούχου σε μια ξύλινη κούκλα 80 εκατοστών, με τον ίδιο τρόπο που ο αρχιτέκτονας κατασκευάζει τη μακέτα του. Κόβοντας λαξευτά τα υφάσματα –όπως σκάλιζαν το μάρμαρο οι γλύπτες–, έφτιαξε ρούχα δωρικά, που τόνιζαν την πλαστικότητα της γυναικείας σιλουέτας, θυμίζοντας αρχαιοελληνικές τοιχογρα- φίες ή παραστάσεις αγγείων. Το ρούχο της ήταν συνέχεια του κορ- μιού∙ ανάμεσα στις πτυχές του αποτυπώνονταν το φως, ο αισθη- σιασμός και οι σωματικές χάρες. Πολλοί ιστορικοί της μόδας θεω- ρούν ότι η ανάδειξη του σώματος μέσα από τη λοξή ραφή της Μαντάμ Βιονέ έφερε την έννοια της κομψής σιλουέτας και τη μανία με τις δίαιτες. Η ίδια, συνεσταλμένη, ήσυχη και μακριά από τους προβολείς της δημοσιότητας, παρακολουθούσε μαθήματα γλυπτικής στη σχολή καλών τεχνών και επισκεπτόταν συχνά την πτέρυγα αρχαιοτήτων του Λούβρου. Με οδηγό της το ένδυμα των αρχαίων Ελληνίδων, προσάρμοσε τον χιτώνα, τη χλαμύδα και το πέπλο σε ντραπέ δημιουργίες για τις πρωτοπόρες γυναίκες που είχαν απελευθερωθεί από τον κορσέ. Τα μοντέλα της περπατούσαν στην πασαρέλα ξυπόλυτα και χωρίς κορσέδες, δηλώνοντας το δι- καίωμα στην ελευθερία της κίνησης. Υπήρξε υπέρμαχος των δι-