Βελονιές της πρωτοπορίας

Β Ε Λ Ο Ν Ι Ε Σ Τ Η Σ Π Ρ Ω Τ Ο Π Ο Ρ Ι Α Σ 22 του Βρετανού πρωθυπουργού τον κάλεσε να παρουσιάσει τα μο- ντέλα του στην Ντάουνινγκ Στριτ, προκαλώντας μίνι σοκ στους κύκλους της αγγλικής βιομηχανίας ένδυσης, που άγγιξε τα όρια του πολιτικού σκανδάλου. Όταν ο Πουαρέ αποφάσισε να παντρευτεί, διάλεξε τη νεαρή Ντενίζ, μια άσημη κοπελίτσα της παλιάς του γειτονιάς, την οποία μεταμόρφωσε σε ιέρεια του στιλ. Κάθε της εμφάνιση έκανε πάτα- γο, δίνοντας άφθονη τροφή σε κουτσομπολιά. Στη θεατρική παρά- σταση Μιναρές λάνσαρε το τουρμπάνι με λοφίο, που θεωρήθηκε σχεδόν ιεροσυλία: Το τουρμπάνι είχε να εμφανιστεί στο Παρίσι από τον 18ο αιώνα, ως σήμα-κατατεθέν της ρηξικέλευθης μαντάμ Ντε Σταλ.* ΗΝτενίζ Πουαρέ πήρε τη σκυτάλη από την ανατρεπτι- κή συγγραφέα και τοποθέτησε το τουρμπάνι στα πιο σικ αξεσουάρ μόδας. Ο Πουαρέ άφησε το μικρό ραφτάδικο και αγόρασε ένα ερειπω- μένο μέγαρο με αφρόντιστους κήπους στο κομψό βουλεβάρτο Φομπούρ Σεντ Ονορέ, το οποίο διαμόρφωσε σε μίνι ανατολίτικο παλάτι. Ανάμεσα σε έργα τέχνης, πολυτελείς ταπετσαρίες και περ- σικά χαλιά έστησε το ατελιέ, τη σάλα επιδείξεων και το σπίτι του. Σύντομα τον λάτρεψαν τόσο οι τολμηρές κυρίες της μπουρζουα- ζίας όσο και οι μποέμ καλλιτέχνες της Πρωτοπορίας. Ο Πουαρέ, εξάλλου, ήταν ο πρώτος μεγαλοαστός ράφτης που πάτησε το κομ- ψό παπούτσι του στον λόφο της Μονμάρτρης: σ’ εκείνο το μικρό χωριό του Παρισιού όπου είχαν βρει καταφύγιο οι πιο αλλόκοτοι, εκκεντρικοί –αλλά ακόμα άφραγκοι κι ανέστιοι– καλλιτέχνες, όχι μόνο της Γαλλίας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Ο Πουαρέ ανηφόριζε με τα πόδια ως την κορυφή του λόφου, θαυμάζοντας στον υπερθετικό τα πάντα γύρω του: τα καμπαρέ, τις χορεύτριες, τα κακόφημα ξενοδοχεία, τις κοκότες, τις παράγκες, τα καπηλειά, τα αμπέλια, τους ανεμόμυλους. Όλα τα έβρισκε έξοχα, θαυμάσια, μοναδικά. Κυρίως τους καλλιτέχνες της οδού Ραβινιάν, που τον