Βαλκανική τριλογία

ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ 865 τηκε στο κάθισμά του. Δεν του είχε περάσει ποτέ από το μυαλό πως ο Γκάι, ο πλέον βολικός από τους ανθρώπους, θα αποδεικνυόταν τόσο πεισματάρης. Τώρα, αντιμέτωπος για πρώτη φορά με το πείσμα του, το βλέμμα του γέμισε κακία. Έχωσε το χέρι στην εσωτερική τσέπη του σακακιού του και έβγαλε ένα γράμμα. «Φανταζόμουν πως θα μπορούσαμε να κουβεντιάσουμε φιλικά, δεν πίστευα ότι θα χρειαζόταν να το βγάλω αυτό. Εδώ είναι, πάντως. Ρίξε μια ματιά». Ο Γκάι διάβασε το γράμμα και μετά το έδωσε στη Χάριετ. Ήταν μια δακτυλογραφημένη δήλωση που πληροφορούσε κάθε ενδιαφερόμενο πως ο κύριος Γκρέισι σε όλη τη διάρκεια της ασθενείας του όριζε επί­ σημο εκπρόσωπό του τον κύριο Ντιούμπεντατ. Η Χάριετ το επέστρε­ ψε στον Γκάι, ο οποίος έμεινε να το μελετάει ανέκφραστος και σιω­ πηλός. «Βλέπεις λοιπόν ότι αυτό που λέω ισχύει» είπε ο Ντιούμπεντατ με τόνο που είχε κάτι αμετάκλητο, στριφογυρίζοντας ενθουσιασμένος στη θέση του. «Ο κύριος Γκρέισι δεν μπορεί να σε δει. Δεν πρόκειται να σε δει και δεν πρόκειται ν’ αναλάβει την ευθύνη για την παρουσία σου εδώ. Οπότε, αν έχεις λίγο μυαλό, θα φύγεις με το πρώτο πλοίο από τον Πειραιά». Άρπαξε το γράμμα από τα χέρια του Γκάι και, δι­ πλώνοντάς το με δάχτυλα που έτρεμαν, το έβαλε πάλι στην εσωτερική του τσέπη. Ο Γκάι σήκωσε το κεφάλι, όμως δεν είπε τίποτα. Μαλακώνοντας λίγο, ο Ντιούμπεντατ έσκυψε προς το μέρος του και μίλησε με μια ειλικρινή, σχεδόν ικετευτική διαλλακτικότητα. «Εγώστη θέση σου θα έφευγα. Στ’ αλήθεια. Για το καλό το δικό σου». Και πάλι ο Γκάι δεν μίλησε. Διατήρησε το ανέκφραστο ύφος του, όμως έδειχνε χλωμός, και η Χάριετ δεν μπορούσε να αντέξει τον εξευ­ τελισμό του. Αν και σεμνός ο ίδιος, αναγνώριζε ένα είδος φυσικής υπεροχής, την υπεροχή του χρηστού ατόμου. Πίστευε στους ανθρώ­ πους. Πάντα υπέθετε ότι η γενναιοδωρία του θα επέφερε γενναιοδω­ ρία. Βοηθώντας τους άλλους, θα λάμβανε και ο ίδιος βοήθεια όταν θα παρουσιαζόταν η ανάγκη. Δεν του ήταν εύκολο να δεχτεί πως ο Ντιού