Βαλκανική τριλογία

OL I V I A MANN I NG 862 Ο Γκάι προχώρησε μπροστά γεμάτος αδημονία, αλλά ο Ντιούμπε­ ντατ του έδειξε απλώς μια καρέκλα. «Κάθισε, κάθισε» είπε με την καινούργια κοινωνική του συμπερι­ φορά. Το βλέμμα και τα χαμόγελά του απευθύνονταν όλα στη Χάριετ, ο Γκάι θα μπορούσε να είναι απλώς ένα εξάρτημά της. Ξέροντας πως την αντιπαθούσε όσο τον αντιπαθούσε και η ίδια, η Χάριετ υπέθεσε ότι θεωρούσε πως, αν κατάφερνε να τη γοητεύσει, θα μπορούσε να γοητεύσει τον καθένα. Για χάρη του Γκάι, ανταποκρίθηκε όπως θα ήθελε από εκείνη να ανταποκριθεί. Η οικονόμος έφερε ένα τρόλεϊ φορτωμένο μπουκάλια και ποτήρια. «Τι θα πιούμε;» ρώτησε ο Ντιούμπεντατ. «Τι έχετε;» ρώτησε σεμνά η Χάριετ, που είχε εντυπωσιαστεί. «Τα πάντα» αποκρίθηκε ο Ντιούμπεντατ. Και υπήρχαν όντως τα πάντα. «Να σερβίρω εγώ;» πρότεινε ο Τόμπι. « Όχι » τον αποπήρε ο Ντιούμπεντατ. «Πήγαινε να κάτσεις». Καθώς σέρβιρε τα ποτά, ακούστηκε κροτάλισμα ποτηριών που τσούγκριζαν μεταξύ τους. Το πρόσωπό του με τη σουβλερή μύτη και το μικροσκοπικό πιγούνι ήταν γεμάτο ένταση, σαν ενός αρουραίου που αναζητά τροφή. Έγινε κατακόκκινος και σε κάποια φάση του έπεσε το πώμα ενός μπουκαλιού. «Μπορώ να σου δώσω ένα χεράκι, φίλε μου;» ρώτησε επιφυλακτι­ κά ο Τόμπι. «Όχι, δεν μπορείς!» του απάντησε αγριεμένα ο Ντιούμπεντατ και ο Τόμπι παραμέρισε παριστάνοντας ότι είχε φάει γροθιά. «Να πάρει η ευχή!» είπε και κοίταξε τους Πρινγκλ, όμως δεν γέλα­ σε κανείς. Τόσο ο Γκάι όσο και η Χάριετ ένιωθαν νευρικότητα, και όλοι διαισθάνονταν πόσο λεπτή ήταν η κατάσταση. Μόλις τέλειωσε με τα ποτά, ο Ντιούμπεντατ κάθισε απότομα. «Είδα τον κύριο Γκρέισι». Μεσολάβησε μια παύση καθώς ακου­ μπούσε το ποτήρι του στο τραπέζι και έβγαζε ένα μαντίλι να σκουπίσει τα δάχτυλά του. Όταν πέτυχε το δραματικό αποτέλεσμα που ήθελε,