Βαλκανική τριλογία

ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ 861 τον κύριο και την κυρία Γκάι Πρινγκλ για ένα ποτό σε μια διεύθυνση στο Κολωνάκι. Το διαμέρισμα όπου έμεναν ο Ντιούμπεντατ και ο Τόμπι βρισκόταν στις ανηφόρες πάνω από την πλατεία Κολωνακίου. Μια οικονόμος υποδέχτηκε τους Πρινγκλ και τους οδήγησε στη βεράντα για να περι­ μένουν τους οικοδεσπότες τους. Πέρα από τις στέγες των σπιτιών πρόβαλλε ο Υμηττός. Η βεράντα, με τα μαρμάρινα πλακάκια, το μαρ­ μάρινο τραπέζι με τις ένθετες διακοσμητικές ψηφίδες, τις καρέκλες από φερφορζέ και τα αναρριχητικά φυτά που σκαρφάλωναν στην πέρ­ γκολα πάνω από τα κεφάλια τους, εντυπωσίασε τη Χάριετ, που, κοι­ τώντας το σημείο όπου τα αχνορόδινα σπίτια αναδύονταν μέσα από τον πευκόφυτο λόφο, σκέφτηκε ότι ο Τόμπι και ο Ντιούμπεντατ τα είχαν καταφέρει μια χαρά. Η περιοχή απέπνεε μια ατμόσφαιρα δια­ κριτικού πλούτου – του ακριβότερου είδους πλούτου. «Φαίνεται πως δεν τα πήγαν καθόλου άσχημα αυτοί οι δυο» παρα­ τήρησε. «Πάψε» είπε ο Γκάι. «Τουλάχιστον μπορώ να πω ότι εδώ θα ’θελα κι εγώ να ζω;» Ο Τόμπι Λας, περπατώντας αθόρυβα με τις λαστιχένιες σόλες του, την άκουσε. Ξεροκατάπιε και πλατάγισε τα χείλη με ικανοποίηση, όμως, από σεβασμό στις αρχές του Γκάι περί ισότητας, είπε: «Τίποτα δεν είναι αρκετά καλό για την εργατική τάξη, σωστά;». Ο Ντιούμπεντατ, ο οποίος βγήκε έξω πέντε λεπτά αργότερα, δεν έδινε δεκάρα για τέτοιες δημοκρατικές ανοησίες. Είχε την επιθετική αυτοπεποίθηση του ανθρώπου που έχει περάσει δύσκολα, όμως τα κατάφερε τελικά μια χαρά – και πολύ άργησε. Προχώρησε προς τη Χάριετ με ένα ύφος λες και εκείνη αποτελούσε την τελική πρόκληση. Της έτεινε το χέρι, κι όταν μίλησε, η Χάριετ παρατήρησε ότι προσπα­ θούσε να απαλείψει την επαρχιώτικη βόρεια προφορά του. «Λοιπόν, αυτό είναι πολύ ευχάριστο» είπε. Χαμογέλασε, κι εκείνη παρατήρησε ότι τα δόντια του ήταν πεντακάθαρα. Το ίδιο και τα νύχια του. Η πιτυρίδα είχε εξαφανιστεί από τα μαλλιά του. Οι κινήσεις του ήταν νωθρές και θεατρινίστικες.