Βαλκανική τριλογία

ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ 855 στηκε σε μια καρέκλα και σκούπισε τον ιδρώτα που κυλούσε στα αυ­ λάκια του προσώπου του. «Χρειάζομαι οπωσδήποτε ένα ποτό. Εσείς;» Ανέμισε το χέρι του σε έναν περαστικό σερβιτόρο, ρίχνοντάς του κάτω τον δίσκο. Οι Πρινγκλ περίμεναν αμίλητοι όσο ο Τόμπι παράγγελνε ένα ούζο. « Και τώρα! » είπε εκείνος λες και ετοιμαζόταν να παρουσιάσει ως διά μαγείας τη λύση στο πρόβλημα του Γκάι. Έκανε μια παύση και πρό­ σθεσε αποφασιστικά: «Μίλησα εγώ ο ίδιος μαζί του». «Με τον διευθυντή;» ρώτησε ο Γκάι. «Όχι, όχι. Με τον Ντιούμπεντατ. Και μου είπε να σου πω: “Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε”». Ο Τόμπι κοίταξε με νόημα τον Γκάι περι­ μένοντας να του εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, εκείνος όμως δεν μίλησε. Ο Τόμπι συνέχισε θορυβημένος: «Άλλωστε κι εσύ έκανες ό,τι μπορούσες για μας». «Τι πιστεύετε ότι μπορείτε να κάνετε;» Η ερώτηση φάνηκε να καθησυχάζει τον Τόμπι, που βούλιαξε στην καρέκλα του και έβγαλε την πίπα του. Παίρνοντας ύφος σπουδαιοφα­ νές, είπε: «Ο φιλαράκος σκέφτεται μήπως σου βρούμε κανένα μάθημα». «Τι θράσος!» αγανάκτησε η Χάριετ. Ο Τόμπι ξεφύσηξε και, γελώ­ ντας νευρικά, στράφηκε στον Γκάι σαν να ήθελε να υπαινιχτεί πως η ζωή θα ήταν ευκολότερη αν δεν υπήρχαν οι γυναίκες. Η Χάριετ, θυ­ μώνοντας ακόμα περισσότερο, συνέχισε: «Ο Γκάι είναι μέλος της Ορ­ γάνωσης. Διορίστηκε στο Λονδίνο και στάλθηκε στο εξωτερικό βάσει συμβολαίου. Ο Γκρέισι είναι ο διευθυντής εδώ. Αν ο Γκάι θέλει να τον δει, αυτός είναι υποχρεωμένος να τον δεχτεί». «Δεν νομίζω» απάντησε ο Τόμπι με ύφος ανθρώπου που έχει το πάνω χέρι. «Ο αντρούλης σου δεν έχει κανένα δικαίωμα να βρίσκεται εδώ». «Έχει δικαίωμα, εφόσον υπάρχει δουλειά εδώ. Είπες πως ο Γκρέι­ σι είχε ζητήσει καθηγητές από το γραφείο του Λονδίνου». «Αυτό συνέβη έναν χρόνο πριν. Από τότε έχουν αλλάξει τα πράγ­ ματα. Δεν στέλνουν κανέναν στην Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι καμένο χαρτί».