Βαλκανική τριλογία

OL I V I A MANN I NG 850 «Μετατέθηκαν. Ένας απ’ αυτούς είχε τα μέσα – ο πατέρας του ήταν βουλευτής ή κάτι τέτοιο. Βρόμικη υπόθεση, αν με ρωτήσετε. Ήθελαν να γυρίσουν στην πατρίδα, αλλά τους έστειλαν στην Άπω Ανατολή. Ο κύριος Γκρέισι έκανε αίτηση για δύο καινούργιους βοηθούς, αλλά το γραφείο του Λονδίνου δεν είχε κανέναν να στείλει. Απασχολούσαν όλο το προσωπικό που τους επιτρεπόταν να έχουν. Του είπαν ότι θα έπρε­ πε να περιμένει και στο μεταξύ να τα βγάλει πέρα προσλαμβάνοντας ντόπιους. Υπήρχαν δυο τρεις Έλληνες και ένας τύπος από τη Μάλτα, όμως κανείς δεν μπορούσε να κάνει μάθημα. Έτσι είχαν τα πράγματα όταν εμφανιστήκαμε εμείς». «Βασικά, σώσατε την κατάσταση, σαν να λέμε;» συμπέρανε η Χά­ ριετ. «Ακριβώς… τρόπος του λέγειν, δηλαδή». «Τώρα ποιος κάνει τα μαθήματα;» ρώτησε ο Γκάι. «Μερικά τα κάνει ο Ντιούμπεντατ. Εδώ που τα λέμε…» Ο Τόμπι άρχισε να χαχανίζει και ύστερα από μια παύση πρόσθεσε με θριαμβευ­ τική ψευτομετριοφροσύνη: «Δίνω κι εγώ καμιά διάλεξη πού και πού». «Με τι θέμα;» «Την αγγλική λογοτεχνία, φυσικά». Ο Γκάι φάνηκε να χάνει τα λόγια του, όμως η Χάριετ παρατήρησε: «Απ’ ό,τι φαίνεται, ο Γκρέισι θα χαρεί να προσλάβει τον Γκάι». Το πρόσωπο του Τόμπι σφίχτηκε καθώς έλεγε επιφυλακτικά: «Α, δεν ξέρω. Δεν μπορώ να πω». Χαμήλωσε πάλι το βλέμμα στο γραφείο του και μουρμούρισε: «Τα νούμερα πέφτουν… τον τελευταίο καιρό δεν υπάρχει για κανέναν πολλή δουλειά… αναγκαστήκαμε ν’ απολύσουμε τους ντόπιους καθηγητές… είναι πολύ ήσυχα εδώ…». «Απ’ όσα λες» τον διέκοψε η Χάριετ «είναι φως φανάρι πως χρειά­ ζεται κάποιος να βάλει μια τάξη». «Αυτό θα το αποφασίσει ο κύριος Γκρέισι». Ο Τόμπι ανακάθισε και της έριξε ένα αυστηρό βλέμμα. Σε μιαν απόπειρα να την αποκλείσει από τη συζήτηση, στράφηκε πάνω στο κάθισμά του και κοίταξε απευ­ θείας τον Γκάι. «Ο κύριος Γκρέισι έπαθε αυτό το ατύχημα, αλλά αρ­ νείται να το βάλει κάτω. Είναι αξιοθαύμαστος. Κάνει ό,τι μπορεί για