Βαλκανική τριλογία

OL I V I A MANN I NG 846 «Ο Τόμπι Λας». «Δεν το πιστεύω!» «Ναι, ο Τόμπι, με την πίπα και τα όλα του». Ο Γκάι την έπιασε από το μπράτσο και την απομάκρυνε από την πόρτα. «Λες να βρίσκονται εδώ και οι δύο;» τη ρώτησε. «Ο Τόμπι Λας κι ο Ντιούμπεντατ;» «Πολύ πιθανό. Τώρα θυμάμαι ότι κάτι ανέφερε ο Γιάκιμοφ για τον Τόμπι, ότι κατέχει θέση με μεγάλη επιρροή». Ο Γκάι έμεινε για λίγο σιωπηλός κι ύστερα είπε αποφασιστικά: «Αυτό είναι καλό». «Γιατί;» «Μπορούν να πουν μια καλή κουβέντα για μένα». «Θα το κάνουν όμως;» «Γιατί να μην το κάνουν; Εγώ τους βοήθησα στην ανάγκη τους». «Ναι, αλλά, όταν εσύ χρειαζόσουν τη μεγαλύτερη βοήθεια, το έσκα­ σαν από τη Ρουμανία και σ’ άφησαν να τα βγάλεις πέρα μόνος σου». Στέκονταν σε έναν διάδρομο οι πόρτες του οποίου έγραφαν: «Διευ­ θυντής», «Επικεφαλής Διδακτικού Προσωπικού», «Βιβλιοθήκη» και «Εντευκτήριο Καθηγητών». Προτού η Χάριετ προλάβει να κατηγορή­ σει άλλο τον Λας και τον Ντιούμπεντατ, ο Γκάι άνοιξε την πόρτα που έγραφε «Βιβλιοθήκη» και είπε: «Μπορούμε να περιμένουμε εδώ». Μια Ελληνίδα καθόταν στο γραφείο της βιβλιοθήκης. Τους υποδέ­ χτηκε ευγενικά, όμως φάνηκε σοκαρισμένη όταν ο Γκάι ρώτησε αν μπορούσε να δει τον διευθυντή. «Ο κύριος διευθυντής δεν είναι εδώ» τους απάντησε. «Πού μπορούμε να τον βρούμε;» ρώτησε η Χάριετ. Η κοπέλα χαμήλωσε το βλέμμα και κούνησε το κεφάλι της με έναν τρόπο σαν να έλεγε ότι ο διευθυντής ήταν πολύ σεβαστή μορφή για να αναφέρεται με ελαφρότητα. «Αν περιμένετε» πληροφόρησε τον Γκάι «ίσως μπορέσετε να δείτε τον κύριο Λας».