Βαλκανική τριλογία

OL I V I A MANN I NG 840 σκεδάσει, αλλά της ήταν αδύνατον να συγκεντρωθεί στις φλυαρίες του. Έριξε μια ματιά ολόγυρά της, σαστισμένη που ήταν ασφαλής, μην μπορώντας να πιστέψει ότι ήταν δυνατόν να υπάρχει μια πόλη τόσο ήρεμη, που απολάμβανε τέτοια ασφάλεια και ανέσεις. Τα νεύρα της ήταν ακόμη τεντωμένα από τη σύγχυση των τελευταίων μηνών στη Ρουμανία. Όσην ώρα της μιλούσε ο Γιάκιμοφ, το εξαίσιο καφέ έσβησε από τα μάτια της και είδε το διαμέρισμα στο Βουκουρέστι όπως ήταν την παραμονή της αναχώρησής της, όταν οι Πρινγκλ είχαν επι­ στρέψει το βράδυ και είχαν βρει τις πόρτες ανοιχτές, τα φώτα αναμ­ μένα, τα κρεβάτια ξέστρωτα, τους πίνακες σπασμένους, τα χαλιά ξεσκισμένα και τα βιβλία πεταμένα στο πάτωμα και ποδοπατημένα. Εκείνη και ο Γκάι έκρυβαν στο σπίτι τους τον Σάσα, έναν νεαρό εβραίο λιποτάκτη από τον στρατό. Οι τραμπούκοι της Σιδηράς Φρου­ ράς, ψάχνοντας στοιχεία εις βάρος του Γκάι, είχαν βρει τον νεαρό. Ο Σάσα είχε εξαφανιστεί. Αυτό ήταν το μόνο που ήξεραν – και πιθανό­ τατα το μόνο που θα μάθαιναν ποτέ. Ο Γιάκιμοφ ξερόβηξε για να τη βγάλει από τις σκέψεις της. Το ποτήρι του είχε αδειάσει, εκείνη τη στιγμή όμως έφτασε το λεωφορείο του αεροδρομίου και η Χάριετ ψαχούλεψε στην τσάντα της για να πληρώσει τον λογαριασμό. «Πρέπει να πηγαίνω» είπε. «Μη φύγεις, αγαπητό μου κορίτσι. Έχουμε άφθονο χρόνιο για ένα ακόμη. Αυτό το λεωφορείο περιμένει είκοσι λεπτά ή και περισσότερο. Είναι μονίμως εκεί. Άλλο ένα μόνο…άλλο ένα!» κλαψούρισε, ενώ εκεί­ νη απομακρυνόταν βιαστικά. Την παρακολούθησε μελαγχολικά να διασχίζει τον δρόμο και να ανεβαίνει στο λεωφορείο. Αν ήξερε ότι θα τον εγκατέλειπε έτσι βια­ στικά, δεν θα τέλειωνε τόσο γρήγορα το κονιάκ του. ΗΧάριετ κάθισε, προετοιμασμένη για το ενδεχόμενο να περιμένει, χωρίς να τη νοιάζει πόσο. Και μόνο που βρισκόταν μέσα στο λεωφορείο σήμαινε άλλη μια νίκη εις βάρος του χρόνου. Πίστευε πως μέχρι να προσγειωθεί το αεροπλάνο θα είχε καταφέρει να κατευνάσει εντελώς την αγωνία της.