Utopia avenue

D A V I D M I T C H E L L 36 «Για περίμενε λίγο!» Ο Όσκαρ Μόρτον έχει σαστίσει. «Δεκαπέντε λίρες; Για τρεις άγνωστους; Με δουλεύεις!» Ο Λέβον τον κοιτάζει με τη σειρά του για μια ατέλειωτη στιγμή. «Ντιν, παρανόησα την κατάσταση. Φαίνεται πως ο κύριος Μόρτον δεν ψάχνει για διέξοδο τελικά. Ας φύγουμε πριν ξεσπάσει στ’ αλήθεια το πλάκωμα». «Μισό, μισό, μισό!» Η μπλόφα του Μόρτον έχει ξεμπροστιαστεί. «Δεν είπα ότι δεν θα πληρώσω τίποτα . Αλλά στον Άρτσι Κίνοκ θα έδι­ να μόνο δώδεκα». Ο Λέβον χαμηλώνει τα μπλε γυαλιά του και τον κοιτάζει. «Α, ξέ­ ρουμε όμως και οι δυο πως η αμοιβή του Άρτσι Κίνοκ ήταν δεκαοκτώ λίρες. Έτσι δεν είναι;» Ο Όσκαρ Μόρτον διστάζει υπερβολικά και χάνει το παιχνίδι. Ο Γκριφ συννεφιάζει. «Δεκαοκτώ; Ο Άρτσι μας είπε δώδεκα». «Κι αυτός είναι ο λόγος που επιμένεις να τα έχεις όλα στα χαρτιά» λέει ο Λέβον. «Ό,τι δεν είναι γραμμένο με μελάνι στο χαρτί είναι, de jure , γραμμένο με κάτουρο στο χιόνι». Μπαίνει ένας ιδρωμένος πορτιέρης. «Έχουν αρχίσει ν’ αγριεύουν, αφεντικό». Άγριες φωνές εισβάλλουν στον χώρο: « Πού είναι η γαμωμπάντα; », « Οκτώ σελίνια για τέσσερα τραγούδια; », « Μας-τη-φέρανε! Μας-τη-φέρανε! Μας-τη-φέρανε! », « Τα λεφτά μας πί-σω! Τα λεφτά μας πί-σω! Τα λεφτά μας πί- σω !» «Τι κάνουμε τώρα, αφεντικό;» ρωτά ο πορτιέρης. «Κυρίες και κύριοι». Ο Όσκαρ Μόρτον σκύβει στο μικρόφωνο. «Εξαι­ τίας–», το τσαφάρισμα που ξεσπά δίνει στον Ντιν επιπλέον δευτερό­ λεπτα να ελέγξει τα καλώδια, «–απρόβλεπτων συνθηκών, οι Archie Kinnock’s Blues Cadillac δεν θα είναι μαζί μας για το δεύτερο μέ­ ρος…». Το πλήθος χλευάζει και γιουχάρει. «Αλλά, αλλά , έχουμε ετοι­ μάσει κάτι πολύ σπέσιαλ αντ’ αυτών…» Ο Ντιν κουρδίζει όσο δοκιμάζει τα επίπεδα στον ενισχυτή του Ράτνερ. Ο Γιάσπερ του λέει: «Θα μπούμε με λα ματζόρε. Γκριφ, δώ­ σε μας έναν καλπασμό, στο στιλ των Animals». Ο ντράμερ γνέφει.